Andrzej Gołoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Andrzej Gołoński
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1799
Włocławek

Data i miejsce śmierci

18 września 1854
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

klasycyzm
historyzm

Ważne dzieła

Pałac Uruskich
Pałac Badenich

Grób Andrzeja Gołońskiego na cmentarzu Powązkowskim

Andrzej Gołoński (ur. 24 listopada 1799 we Włocławku, zm. 18 września 1854 w Warszawie[1] – polski architekt, uczeń i współpracownik Jakuba Kubickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim[1]. Przedstawiciel późnego klasycyzmu, w swoich projektach stosował także formy gotyckie i renesansowe[1].

Pełnił funkcję budowniczego Wydziału Przemysłu i Handlu w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych w Warszawie.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 17, rząd 2, grób 5/6)[2].

Wybrane projekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 217. ISBN 83-01-08836-2.)
  2. Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ GOŁOŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-08-04].
  3. Stanisława Łagowski: Cytadela Warszawska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010, s. 59–60. ISBN 978-83-62046-23-2.
  4. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2004, s. 24. ISBN 83-908950-8-0.
  5. Wielka Encyklopedia PWN. Tom 16. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 273. ISBN 83-01-13826-2.
  6. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2004, s. 46. ISBN 83-908950-8-0.