Przejdź do zawartości

Andrzej Kaim

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kaim
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany
Specjalność: paleontologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

2004
Instytut Paleobiologii PAN

Habilitacja

2013
Wydział Geologii UW

Aktywność zawodowa
Jednostka

Instytut Paleobiologii im. Romana Kozłowskiego Polskiej Akademii Nauk

Andrzej Kaim (ur. w 1970 w Warszawie)[1] – polski paleontolog.

Elementy biografii

[edytuj | edytuj kod]

W 1995 ukończył studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego dalsza kariera zawodowa jest związana z Instytutem Paleobiologii PAN, gdzie w 2004 uzyskał stopień doktora nauk biologicznych. W 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk o Ziemi[2]. Uczestnik wypraw naukowych, między innymi na Spitsbergen (1998, 2015), do Jakucji (2001) i na Alaskę (2006)[1]. Stypendysta Japońskiego Towarzystwa Popierania Nauki(inne języki) (2005–2007)[1], Fundacji Humboldta (2009–2011)[1] i programu Fulbrighta (2013–2014)[3]. Od 2015 redaktor naczelny czasopisma Acta Palaeontologica Polonica[1]. Od tegoż roku członek korespondent Paläontologische Gesselschaft(inne języki)[4]. Od 2022 członek kapituły Unitas Malacologica[5][1].

Osiągnięcia naukowe

[edytuj | edytuj kod]

Znaczenie w historii nauki

[edytuj | edytuj kod]

Przedmiotem badań Kaima jest ewolucja ślimaków mezozoicznych i kenozoicznych, w szczególności przemiany ontogenezy[6] i pochodzenie Neogastropoda[7]. Opisał liczne fauny kopalne[8]i liczne nowe taksony ślimaków, w tym rodziny, na przykład Hokkaidoconchidae Kaim, Jenkins & Warén, 2008[9], Desbruyeresidae Kaim, 2022[10] i Rubyspiridae Kaim, 2022[10] oraz rodzaje, na przykład dewońską Ataviaconcha Hryniewicz, Jakubowicz, Belka, Dopieralska & Kaim, 2016[11], triasowe Helenostylina Kaim, Jurkovšek & Kolar-Jurkovšek, 2006[12] i Murchisonietta Nützel, Kaim & Grădinaru, 2018[13], jurajskie Dzikella Kaim, 2004 i Gnaszynium Kaim, 2004[6] oraz kredową Tomaszoviella Kaim, 2001[14].

Zajmuje się również badaniami współczesnych i kopalnych ekosystemów chemosyntetycznych (zimne wysięki, kominy hydrotermalne, zatopione wielkie kręgowce morskie i kłody drewna)[15][16][17]. Opisał m.in. pierwszy zespół chemosyntetyzujący z mezozoicznych gadów morskich (plezjozaurów)[18].

Był jednym z odkrywców cmentarzyska kręgowców triasowych w Krasiejowie[19]. Wśród jego zainteresowań badawczych było też odradzanie się faun po wymieraniu permskim[20] oraz paleoekologia małży i ramienionogów kopalnych[21].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • The evolution of conch ontogeny in Mesozoic open sea gastropods (2004)[6]
  • Ekosystemy chemosyntetyczne i ich zapis kopalny (2009)[22]
  • Revised Classification, Nomenclator and Typification of Gastropod and Monoplacophoran Families (współautor; 2017)[23]
  • A Review of Gastropods at Ancient Hydrocarbon Seeps (2022)[17]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Na jego cześć nazwano rodzaj jurajskich rekinów Akaimia Rees, 2010[24], a ponadto trzy gatunki kopalne: jurajskiego mszywioła Mecynoecia kaimi Zatoń & Taylor, 2010[25] oraz dwa ślimaki – dewońską Frydiella kaimi Krawczyński, 2006[26] i paleoceńską Coptosloma kaimi Schnetler & Petit, 2010[27].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f dr hab. Andrzej KAIM, prof. IPal PAN [online], Institute of Paleobiology, Polish Academy of Sciences [dostęp 2025-03-10].
  2. ↑ dr hab. Andrzej Kaim [online], Ludzie Nauki [dostęp 2025-03-10].
  3. ↑ Andrzej Kaim | Fulbright Scholar Program [online], fulbrightscholars.org [dostęp 2025-05-06].
  4. ↑ Corresponding members of the Paläontologische Gesellschaft - Palges [online], www.palaeontologische-gesellschaft.de, 16 kwietnia 2024 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  5. ↑ Unitas Malacologica [online], www.unitasmalacologica.org [dostęp 2025-05-05].
  6. ↑ a b c Andrzej Kaim, The evolution of conch ontogeny in Mesozoic open sea gastropods, „Palaeontologia Polonica”, 62, 2004, s. 3–183.
  7. ↑ Sofia Bakayeva, Alexander Nutzel, Andrzej Kaim, An elusive ancestry of Neogastropoda: a potential of Maturifusidae, Pseudotritoniidae, and Purpurinidae as the stem groups, „Comptes Rendus Palevol”, 23 (31), 2024, s. 481–509 [dostęp 2025-04-07] (fr.).
  8. ↑ Joachim Gründel, Andrzej Kaim, Shallow-water gastropods from Late Oxfordian sands in Kłęby (Pomerania, Poland), „Acta Geologica Polonica”, 56 (2), 10 czerwca 2006, s. 121–157 [dostęp 2025-04-07] (ang.).
  9. ↑ ANDRZEJ KAIM, ROBERT G. JENKINS, ANDERS WARÉN, Provannid and provannid-like gastropods from the Late Cretaceous cold seeps of Hokkaido (Japan) and the fossil record of the Provannidae (Gastropoda: Abyssochrysoidea), „Zoological Journal of the Linnean Society”, 154 (3), 2008, s. 421–436, DOI: 10.1111/j.1096-3642.2008.00431.x, ISSN 0024-4082 [dostęp 2025-05-05].
  10. ↑ a b Andrzej Kaim, A Review of Gastropods at Ancient Hydrocarbon Seeps, Andrzej Kaim, J. Kirk Cochran, Neil H. Landman (red.), Cham: Springer International Publishing, 2022, s. 323–374, DOI: 10.1007/978-3-031-05623-9_11, ISBN 978-3-031-05623-9 [dostęp 2025-05-05] (ang.).
  11. ↑ Krzysztof Hryniewicz i inni, New bivalves from a Middle Devonian methane seep in Morocco: the oldest record of repetitive shell morphologies among some seep bivalve molluscs, „Journal of Systematic Palaeontology”, 15 (1), 2017, s. 19–41, DOI: 10.1080/14772019.2015.1136900, ISSN 1477-2019 [dostęp 2025-05-05].
  12. ↑ Andrzej Kaim, Bogdan Jurkovšek, Tea Kolar-Jurkovšek, New associations of Carnian gastropods from Mežica region in the Karavanke Mountains of Slovenia, „Facies”, 52 (3), 2006, s. 469–482, DOI: 10.1007/s10347-005-0040-2, ISSN 1612-4820 [dostęp 2025-05-05] (ang.).
  13. ↑ Alexander Nützel, Andrzej Kaim, Eugen Grădinaru, Middle Triassic (Anisian, Bithynian) gastropods from North Dobrogea (Romania) and their significance for gastropod recovery from the end-Permian mass extinction event, „Papers in Palaeontology”, 4 (4), 2018, s. 477–512, DOI: 10.1002/spp2.1115, ISSN 2056-2802 [dostęp 2025-05-05] (ang.).
  14. ↑ Andrzej Kaim, Faunal dynamics of juvenile gastropods and associated organisms across the Valanginian transgression-regression cycle in central Poland, „Cretaceous Research”, 22 (3), 2001, s. 333–351, DOI: 10.1006/cres.2001.0255, ISSN 0195-6671 [dostęp 2025-05-05].
  15. ↑ Andrzej Kaim, J. Kirk Cochran, Neil H. Landman (red.), Ancient Hydrocarbon Seeps, „Topics in Geobiology”, 2022, DOI: 10.1007/978-3-031-05623-9, ISSN 0275-0120 [dostęp 2025-04-07] (ang.).
  16. ↑ Andrzej Kaim, Crispin T.S. Little, William J. Kennedy, Ellen M. Mears, Louise M. Anderson, Late Cretaceous hydrothermal vent communities from the Troodos ophiolite, Cyprus: systematics and evolutionary significance, „Papers in Palaeontology”, 7 (4), 2021, s. 1927–1947 [dostęp 2025-04-07] (ang.).
  17. ↑ a b Andrzej Kaim, A Review of Gastropods at Ancient Hydrocarbon Seeps, [w:] Andrzej Kaim, J. Kirk Cochran, Neil H. Landman (red.), Ancient Hydrocarbon Seeps, Cham: Springer International Publishing, 2022, s. 323–374, DOI: 10.1007/978-3-031-05623-9_11, ISBN 978-3-031-05623-9 (ang.).
  18. ↑ A. Kaim, Y. Kobayashi, H. Echizenya, R.G. Jenkins, K. Tanabe, Chemosynthesis-based associations on Cretaceous plesiosaurid carcasses, „Acta Palaeontologica Polonica”, 53 (1), 2008, s. 97–104.
  19. ↑ Jerzy Dzik, Tomasz Sulej, Andrzej Kaim, Robert Niedźwiedzki, Późnotriasowe cmentarzysko kręgowców lądowych w Krasiejowie na Śląsku Opolskim, „Przegląd Geologiczny” (3), 2000, s. 226–235.
  20. ↑ Andrzej Kaim, Alexander Nützel, Hugo Bucher, Thomas Brühwiler, Nicolas Goudemand, Early Triassic (Late Griesbachian) gastropods from South China (Shanggan, Guangxi), „Swiss Journal of Geosciences”, 103 (1), 2010, s. 121–128, DOI: 10.1007/s00015-010-0005-5, ISSN 1661-8734 [dostęp 2025-04-07] (ang.).
  21. ↑ Andrzej Kaim, Brachiopod - bivalve assemblages of the Middle Triassic Terebratula Beds, Upper Silesia, Poland, „Acta Palaeontologica Polonica”, 42 (2), 1997, s. 333359.
  22. ↑ Andrzej Kaim, Ekosystemy chemosyntetyczne i ich zapis kopalny, „Rocznik Muzeum Ewolucji”, 1, 2009, s. 32–44.
  23. ↑ Philippe Bouchet i inni, Revised Classification, Nomenclator and Typification of Gastropod and Monoplacophoran Families, „Malacologia”, 61 (1-2), 2017, DOI: 10.4002/040.061.0201.short, ISSN 0076-2997 [dostęp 2025-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2025-03-06] (ang.).
  24. ↑ Jan Rees, Neoselachian sharks from the Callovian–Oxfordian (Jurassic) of Ogrodzieniec, Zawiercie Region, southern Poland, „Palaeontology”, 53 (4), 2010, s. 887–902, DOI: 10.1111/j.1475-4983.2010.00967.x, ISSN 1475-4983 [dostęp 2025-03-10] (ang.).
  25. ↑ M. Zatoń, P.D. Taylor, Bathonian (Middle Jurassic) cyclostome bryozoans from the Polish Jura, „Bulletin of Geosciences”, 85 (2), 2010, s. 275–302.
  26. ↑ Wojciech Krawczyński, Gastropod succession across the Early–Middle Frasnian transition in the Holy Cross Mountains, southern Poland, „Acta Palaeontologica Polonica”, 54 (4), 2006, s. 679–693.
  27. ↑ Kai Ingemann Schnetler, Richard E. Petit, Revision of the gastropod family Cancellariidae from the Paleocene of Nuussuaq, West Greenland, „Cainozoic Research”, 7 (1–2), 2010, s. 3–26.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Kaim&oldid=76940524”