Przejdź do zawartości

Andrzej Kołakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kołakowski
Ilustracja
Andrzej Kołakowski podczas występu w Szczecinie, 1 sierpnia 2010
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1964
Międzyrzecz

Data śmierci

19 października 2025

Zawód, zajęcie

pedagog, pieśniarz, publicysta, nauczyciel akademicki

Małżeństwo

Anna Kołakowska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Andrzej Paweł Kołakowski (ur. 12 sierpnia 1964 w Międzyrzeczu, zm. 19 października 2025[1][2]) – polski pieśniarz, poeta, pedagog, publicysta, nauczyciel akademicki, działacz opozycyjny w okresie PRL.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 ukończył pedagogikę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 2006 obronił pracę doktorską na temat System instytucjonalnej opieki całkowitej nad dzieckiem w Polsce w latach 1945–1956 i jego realizacja w domach dziecka w województwie gdańskim[3].

Pracę zawodową rozpoczął w 1990. Pracował w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Międzyrzeczu, Areszcie Śledczym w Gdańsku, Domu Pomocy dla Dzieci Upośledzonych Umysłowo w Gdańsku czy Pogotowiu Opiekuńczym przy Zespole Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych w Gdańsku[4]. Od 2006 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego. Publikował felietony i artykuły historyczne w „Naszym Dzienniku”. Napisał i wydał drukiem kilka książek z zakresu historii wychowania w Polsce.

Od 1985 działał w Liberalno-Demokratycznej Partii „Niepodległość”, a także podziemnym wydawnictwie ANTYK oraz Grupie Konserwatywnej ANTYK[5]. Uczestniczył m.in. w proteście głodowym w Kościele Narodzenia NMP w Krakowie. Zajmował się drukiem i kolportażem pism podziemnych. Zorganizował kilka demonstracji antykomunistycznych w Międzyrzeczu i Lublinie.

Od wielu lat koncertował, wykonując swoje piosenki o tematyce historyczno-religijno-społeczno-politycznej, przy akompaniamencie gitary. Pierwszy sukces to II nagroda na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Autorskiej w Hybrydach (1984). Dawał koncerty w Polsce i za granicą.

Inspiracją dla twórczości Andrzeja Kołakowskiego były rzeczy, które nie przemijają i są zawsze obecne w życiu człowieka, a więc wiara, nadzieja i miłość. Wszystkie one znajdują odbicie w historii, stąd też ballady historyczne służą nie tylko upamiętnieniu osób i wydarzeń, ale ukazaniu znaczenia tych wielkich wartości w życiu ludzkim. Nakładem Fundacji Antyk, zostały wydane: kaseta Kontrrewolucja, wznowiona w postaci płyty kompaktowej w sierpniu 2009, oraz płyta Oskarżeni o wierność, nagrane z towarzyszeniem skrzypka Kazimierza Zagórskiego. Trzecia płyta, zawierająca piosenki Włodzimierza Wysockiego, została wydana przez wydawnictwo Antyk w listopadzie 2010.

W 2013 nakładem Antyku ukazały się dwa dwupłytowe wydawnictwa: Requiem dla poległych, oraz Ktoś nam zabrał młodzieńcze marzenia. Ta ostatnia zawiera piosenki z lat dziewięćdziesiątych, tyczące się tematyki bardziej uniwersalnej i ogólnej. Jest to remastering kasety demo nagranej „do szuflady” około 1995 roku[6].

W 2014 zasiadł w Komitecie Honorowym Fundacji „Łączka”, sprawującej opiekę i działalność wspierającą wobec Kwatery na Łączce[7].

Wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był mężem Anny Kołakowskiej, która była gdańską radną z ramienia Prawa i Sprawiedliwości[14].

Mieszkał w Gdańsku. Został pochowany 25 października 2025 na cmentarzu w Szymbarku[15].

Najbardziej znane utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • „Ballada frontowa”
  • „Ballada dla Rzeczypospolitej”
  • „Ballada Palestyńska”
  • „Epitafium dla majora Ognia”
  • „Port Magadan”
  • „Piosenka o poetach współczesnych”
  • „Ballada o moim Jezusie”
  • „Przysięga”
  • „Sen o Nowogródku”
  • „Rozstrzelana armia”
  • „Niewolnictwo”
  • „Ballada Smoleńska”
  • „Dorzynanie Watahy”

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kontrrewolucja – 2002, MC (reedycja na CD w 2009)
  • Oskarżeni o wierność – 2009, CD
  • Высоцкий wg Andrzeja Kołakowskiego – 2010, CD
  • Ktoś nam zabrał młodzieńcze marzenia – 2013, 2 CD – remastering nagrań z lat 90
  • Requiem dla poległych – 2013, 2 CD

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Kołakowski nie żyje. Bard i poeta miał zaledwie 61 lat [online], niezalezna.pl [dostęp 2025-10-19] (pol.).
  2. Nie żyje Andrzej Kołakowski. Prezydent Karol Nawrocki: "Był zawsze tam, gdzie trzeba – wierny zasadom, z Polską w sercu" [online], wpolityce.pl [dostęp 2025-10-19] (pol.).
  3. Zmarł Andrzej Kołakowski [online], ipn.gov.pl [dostęp 2025-10-20] (pol.).
  4. Pożegnanie dr. Andrzeja Kołakowskiego [online], wns.ug.edu.pl [dostęp 2025-10-20] (pol.).
  5. [1]Wydawnictwo ANTYK – wystawa online
  6. Płyty w ofercie Księgarni Fundacji Antyk
  7. Komitet Honorowy Fundacji Łączka. fundacjalaczka.pl. [dostęp 2017-12-15].
  8. Komitet poparcia Karola Nawrockiego. wszystkoconajwazniejsze.pl, 6 grudnia 2024. [dostęp 2025-04-24].
  9. Order Odrodzenia Polski pośmiertnie dla Andrzeja Kołakowskiego [online], 25 października 2025 [dostęp 2025-10-25].
  10. M.P. z 2017 r. poz. 353 – pkt 1.
  11. Odznaczenia dla Niezłomnych. prezydent.pl, 1 marca 2017. [dostęp 2017-12-15].
  12. M.P. z 2009 r. nr 32, poz. 457 – pkt 26.
  13. M.P. z 2017 r. poz. 152 – pkt 10.
  14. Gdańska radna przed sądem za zakłócenie Marszu Równości. trojmiasto.pl, 31 marca 2016. [dostęp 2016-03-31].
  15. Pożegnaliśmy Andrzeja Kołakowskiego. ipn.gov.pl, 19 października 2025. [dostęp 2025-11-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]