Andrzej Kowalski (1628–1702)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kowalski
Data i miejsce urodzenia

1628
Górny Śląsk

Data i miejsce śmierci

1702
Wrocław

Dziedzina sztuki

malarstwo, snycerstwo

Epoka

barok

Portret Fryderyka Heskiego z lat 70. XVII wieku przypisywany Andrzejowi Kowalskiemu.

Andrzej Kowalski, (ur. 1628 na Górnym Śląsku, zm. 1702 we Wrocławiu) – polski malarz i snycerz[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Freski autorstwa Andrzeja Kowalskiego w kaplicy św. Elżbiety

Znanych jest niewiele szczegółów z biografii artysty. Pochodził z rodziny szlacheckiej, prawdopodobnie osiadłej na Górnym Śląsku. W latach 40. XVII w. kształcił się we wrocławskiej szkole jezuitów. Później został malarzem nadwornym biskupa wrocławskiego Fryderyka Heskiego i zamieszkał na Ostrowiu Tumskim. Oprócz wizerunków dostojników świeckich i duchownych malował także obrazy religijne i freski. Zajmował się także snycerką. Zasłynął jako jeden z artystów ozdabiających kaplicę św. Elżbiety w katedrze wrocławskiej[1].

Utrzymywał bliskie kontakty z wrocławskim środowiskiem artystycznym, a przede wszystkim z Włochem Giacomo Scianzim, budowniczym i dekoratorem kaplicy Św. Elżbiety w katedrze wrocławskiej. W 1678 r. poślubił Jadwigę Skripczonkę, córkę krawca ze Strzelec Opolskich. Małżonkowie doczekali się 6 dzieci: Jana Franciszka (1678), Marię Joannę (1681), Jadwigę (1684), Jerzego (1686), Annę Jadwigę (1688) i Marię Maksymilianę (1690)[1][2].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Portret Fryderyka Heskiego[1]
  • Dwa malowidła (freski) w kaplicy św. Elżbiety w katedrze wrocławskiej: Śmierć św. Elżbiety i Złożenie do grobu św. Elżbiety (1683)[1]
  • Rzeźba herbu dziekana katedralnego wrocławskiego księcia Fryderyka Leopolda Holstein-Sonderburg do dekoracji ołtarza w kościele św. Idziego we Wrocławiu[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f A. Więcek, Andrzej Kowalski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 14, PAU, 1969 – s. 539
  2. a b B. Patzak, Die Elisabethkapelle des Breslauer Domes, Die Christliche Kunst, 12, 1915 – s. 323-332.