Przejdź do zawartości

Andrzej Kulig (inżynier)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kulig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1955
Limanowa

Doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: systemy ochrony środowiska, ochrona gleb i gruntów oraz atmosfery
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1987

Habilitacja

2003

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

od 1979

Stanowisko

profesor PW

Dziekan
Wydział

Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska PW

Okres spraw.

od 2019

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal za Długoletnią Służbę

Andrzej Kulig (ur. 30 czerwca 1955 w Limanowej) – polski inżynier inżynierii środowiska, wykładowca akademicki, doktor habilitowany nauk technicznych, profesor Politechniki Warszawskiej, prodziekan ds. Ogólnych i Nauki na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej (od 2016 – Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska) w latach 2012–2019, dziekan od 2019. Syn Stanisława Kuliga[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej (od 1993 Inżynierii Środowiska) Politechniki Warszawskiej (mgr inż. – systemy ochrony atmosfery). Stypendysta naukowy UNESCO w Królewskim Holenderskim Instytucie Meteorologicznym (KNMI) w De Bilt w Holandii w 1985. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał na Politechnice Warszawskiej w 1987, przedstawiając pracę pt. „Metoda określania emisji zanieczyszczeń chemicznych i mikrobiologicznych powietrza z wybranych obiektów gospodarki komunalnej”. Roczne międzynarodowe studia podyplomowe „Advanced Environmental Sanitation” w International Institute for Hydraulic and Environmental Engineering (IHE) w Delfcie (Dip. E.E., rok ak. 1990/91). W 2003 na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego[2][3]. Profesor nadzwyczajny PW od 2007. Pracuje w Katedrze Ochrony i Kształtowania Środowiska[4], którą kieruje od 2018. W 2012 wybrany na stanowisko prodziekana wydziału[5]. Od 2019 dziekan wydziału.

Działalność naukowa i inżynierska

[edytuj | edytuj kod]

Obszar badań i dydaktyka

[edytuj | edytuj kod]
  • Dyscyplina: inżynieria i ochrona środowiska, od 2018 inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka; specjalność: systemy ochrony środowiska, ochrona gleb i gruntów oraz atmosfery[6].
  • Badania środowiskowe i oceny oddziaływania na środowisko, dotyczące w szczególności powierzchni ziemi, a także obiektów gospodarki ściekowej i odpadowej w zakresie emisji zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych, w tym odorantów (olfaktometrii środowiskowej), oraz oddziaływania zapachowego i akustycznego[7].
  • Monitoring środowiska, obejmujący glebę i grunty, powietrze atmosferyczne, oraz wody powierzchniowe i podziemne.
  • Przeglądy ekologiczne terenu oraz środowiskowe uwarunkowania jego degradacji, rekultywacji, zagospodarowania i ochrony.
  • Wykładowca m.in. przedmiotów: Ochrona powierzchni ziemi, Rekultywacja i zagospodarowanie gruntów, Oceny oddziaływania na środowisko, Prawodawstwo w ochronie środowiska, Ekologiczne i społeczne aspekty biotechnologii oraz Soil Protection, Environmental Impact Assessment.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Autor lub współautor ponad 140 opublikowanych prac, w tym 4 monografii i 10 rozdziałów w monografiach naukowych, oraz ponad 350 prac nie opublikowanych (projekty naukowo-badawcze i badawczo-wdrożeniowe dla gospodarki, raporty o oddziaływaniu na środowisko, przeglądy ekologiczne oraz ważniejsze ekspertyzy i opinie). Promotor dwóch przewodów doktorskich, recenzent siedmiu prac doktorskich i trzech habilitacyjnych[2].

Wybrana bibliografia naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Dokładny spis publikacji naukowych prof. nzw. dr hab. inż. Andrzeja Kuliga znajduje się na stronie internetowej Zespołu Ochrony Powierzchni Ziemi, którego jest kierownikiem[8]. Wybrane publikacje:

  • 2004 Metody pomiarowo-obliczeniowe w ocenach oddziaływania na środowisko obiektów gospodarki komunalnej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa. ISBN 83-7207-518-2.
  • 2007 Physico-chemical and microbiological characteristics of leachates from Polish municipal landfills (współautor). [w:] Environmental Engineering, L. Pawłowski, M.R. Dudzińska, A. Pawłowski [eds]. s. 327–337. CRC Press; Taylor & Francis Group, London. ISBN 978-0-415-40818-9.
  • 2008 Procedury ocen środowiskowych w budownictwie., [w:] Problemy Naukowo-Badawcze Budownictwa. Tom IV Zrównoważony rozwój w budownictwie, Polska Akademia Nauk Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej, A. Łapko, M. Broniewicz, J.A. Prusiel (red.). s. 29–41. Wydawnictwo Politechniki Białostockiej, Białystok. ISBN 978-83-60200-50-6.
  • 2009 Cleaning the environment from petroleum-derivative hydrocarbons on the example of a dumping site for liquid waste from crude oil wells (współautor). [w:] Innowacyjne rozwiązania rewitalizacji terenów zdegradowanych, s. 64–72. CBiDGP i IETU, Katowice. ISBN 978-83-905712-8-7.
  • 2010 Listeria monocytogenes and chemical pollutants migration with landfill leachates (współautor). [w:] Environmental Engineering III, L. Pawłowski, M.R. Dudzińska, A. Pawłowski [eds]. s. 203–212. CRC Press; Taylor & Francis Group, London. ISBN 978-0-415-54882-3.
  • 2010 Identyfikacja, inwentaryzacja i charakterystyka źródeł odorantów w gospodarce komunalnej w Polsce (współautor). [w:] Współczesna problematyka odorów, M.I. Szynkowska, J. Zwoździak (red.). s. 14–53. WN-T, Warszawa 2010. ISBN 978-83-204-3674-7.
  • 2012 Impact of Technological Solutions and Operating Procedures on Odour Nuisance of Municipal Solid Waste Treatment Plants in Poland (współautor). [w:] Chemical Engineering Transactions, vol. 30, s. 271–276. AIDIC Servizi, Italy 2012. ISBN 978-88-95608-21-1.

Funkcje akademickie

[edytuj | edytuj kod]

Dziekan Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska PW (od 2019), prodziekan ds. Ogólnych i Nauki na Wydziale Inżynierii Środowiska PW (2012-2019); w Instytucie Systemów Inżynierii Środowiska PW: kierownik Zakładu Ochrony Środowiska Miejskiego (2004-2007) oraz Zastępca Dyrektora ds. Nauki (1993-2000); kierownik Zespołu Ochrony Powierzchni Ziemi (od 1991, w Katedrze Ochrony i Kształtowania Środowiska od 2011); redaktor Prac Naukowych PW serii „Inżynieria Środowiska” pt. Współczesne problemy inżynierii i ochrony środowiska (od 2008); członek Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kampusów Akademickich (2008-2012); członek Senackiej Komisji ds. Nauki (2012-2019). Organizator konferencji naukowych (1984, 1987, 1990, 1995, 1997, 2000, 2001).

Przynależność do organizacji naukowych i zawodowych[9]

[edytuj | edytuj kod]
  • International Association for Impact Assessment – członek (od 2006)
  • International Association for Public Participation – członek (1999-2005)
  • Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej – członek założyciel (od 1997)
  • Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych – członek (z uprawnieniami rzeczoznawcy, od 1980), w tym m.in. przewodniczący Sekcji Ochrony Środowiska Oddziału Warszawskiego (1994-2007)
  • Stowarzyszenie Konsultantów Ocen Środowiskowych – członek założyciel (od 2002)
  • Członek kolegium redakcyjnego kwartalnika „Problemy ocen środowiskowych” (1998-2010)
  • Członek „Programming Board” kwartalnika „Ecological Chemistry and Engineering S” (od 2009)
  • Polski Komitet Normalizacyjny, Zespół Zagadnień Ogólnych, Ochrony Zdrowia i Środowiska – ekspert Komitetu Technicznego nr 192 ds. Ogólnych i Fizyki Gleby (od 1994)
  • Biegły sądowy SO w W-wie (od 1995)
  • Członek Mazowieckiej Regionalnej Komisji Ocen Oddziaływania na Środowisko (od 2011).

Odznaczenia, wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Złoty Krzyż Zasługi (2002).
  • Medal Złoty za Długoletnią Służbę (2009).
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (2015).
  • Dyplom Inżyniera Europejskiego („EUR ING” reg. nr 18765 PL), przyznany przez Fédération Eurpéenne d’Associations Nationales d’Ingénieurs (FEANI, European Federation of National Engineering Associations) w Paryżu (1995).
  • Srebrna Odznaka Honorowa (1988) i Złota Odznaka Honorowa (1999) Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych.
  • Wyróżnienie Ministra Środowiska (1999), Ministra Transportu i Budownictwa (2006) oraz nagrody JM Rektora Politechniki Warszawskiej (1985, 1990, 2004, 2005, 2011).
  • W maju 2013 roku uhonorowany medalem i tytułem „Przyjaciel Miasta Limanowa”.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Hobby: turystyka wysokogórska (m.in. Aconcagua, Kilimandżaro, Elbrus, Margherita, Mont Blanc, Demawend) i krajoznawcza (m.in. Nowa Zelandia, Australia, Peru, Islandia, Uganda, Maroko, gruziński Kaukaz) oraz fotografia i ogród. Wieloletni publicysta dwumiesięcznika Echo Limanowskie (autor m.in. reportaży podróżniczych, felietonów i artykułów biograficznych) oraz autor artykułów popularnonaukowych w kwartalniku „Almanach Ziemi Limanowskiej”[10]. Autor książki pt. „Pół korony i inne wyprawy”[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojtas-Ciborska E. (2006): Księga Limanowian. Biografie ludzi związanych z Ziemią Limanowską. Część I. s. 318–320, Limanowa.
  2. a b Dr hab. Andrzej Kulig, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-09-05].
  3. Pikoń K. (red. naczelny): Kronika Nauki Polskiej 2003-2006. Wydawnictwo Helion, 2007, s. 272–273. ISBN 978-83-926326-1-0.
  4. http://www.opz.is.pw.edu.pl/index.php/prof-nzw-dr-hab-inz-andrzej-kulig/ – oficjalna notka biograficzna [dostęp 2019-11-18].
  5. https://web.archive.org/web/20131028162419/http://www.is.pw.edu.pl/index.php/pl/home/wydzial/wladze-wydzialu [dostęp 2013-08-31].
  6. Pikoń K. (red. naczelny): Złota Księga Nauk Technicznych. Wydawnictwo Helion, 2011, s. 218–219. ISBN 978-83-930922-3-9.
  7. Kto jest kim w inżynierii ekologicznej 2000. Wyd. 4. T. 1: Specjaliści inżynierii ekologicznej. Warszawa: Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej, 1999, s. 96–97. ISBN 83-900432-0-3.
  8. http://www.opz.is.pw.edu.pl/index.php/a-kulig-publikacje-naukowe-2004-2014/ – spis publikacji naukowych Andrzeja Kuliga [dostęp 2019-11-18].
  9. Polska Inżynieria Środowiska. Informator, A.M. Anielak (red.), s. 424–425. Komitet Inżynierii Środowiska PAN. Lublin 2007.
  10. Machowicz-Jurowicz I. (2008): Odkrywanie świata – pasje profesora Andrzeja Kuliga. Echo Limanowskie, rok XVI, nr 168, s. 12–15.
  11. Pół korony i inne wyprawy – Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej [online], www.wydawnictwopw.pl [dostęp 2019-11-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]