Andrzej Majkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Majkowski
Data i miejsce urodzenia

8 września 1939
Warszawa

Zawód, zajęcie

dyplomata, urzędnik, działacz sportowy

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski
Akademia Dyplomatyczna MSZ Federacji Rosyjskiej

Pracodawca

Fundacja Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Wielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (Słowacja) Wielki Krzyż Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia) Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Order Trzech Gwiazd V klasy (Łotwa)

Andrzej Marian Majkowski (ur. 8 września 1939 w Warszawie) – polski dyplomata, urzędnik, w latach 1996–2005 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2006–2022 prezes Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako licealista należał do Związku Młodzieży Polskiej[1]. Od 1957 do 1958 pracował jako ślusarz w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych, a następnie był tokarzem w Polskich Zakładach Optycznych[1]. Równocześnie uprawiał lekkoatletykę[1].

W 1965 ukończył studia na Wydziale Geografii Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Moskiewskiej Akademii Dyplomatycznej. W latach 1963–1972 był działaczem i pracownikiem ruchu młodzieżowego Zrzeszania Studentów Polskich i Związku Młodzieży Socjalistycznej. Od 1963 do 1964 był instruktorem Wydziału Propagandy, następnie kierownikiem Wydziału Studenckiego, a od 1966 do 1967 przewodniczącym Zarządu Stołecznego ZMS[1]. Od 1967 do 1972 pełnił funkcję sekretarza, a następnie wiceprzewodniczącego władz krajowych tej organizacji[2]. Od 1965 należał także do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1967 do 1968 wchodził w skład egzekutywy Komitetu Warszawskiego PZPR[1]. Uczestniczył w kampanii antysemickiej marca 1968, co zostało ujawnione przez media w 2001 i zostało wówczas przez niego samego ocenione negatywnie[3].

Od 1969 do 1972 pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Od 1972 do 1992 był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych m.in. jako I Sekretarz Ambasady w Moskwie, radca Ambasady w Indiach, wicedyrektor Departamentu Azji MSZ, ambasador Polski w Tajlandii, Birmie i na Filipinach (1984–1987)[4], wicedyrektor Departamentu Afryki, Azji i Australii MSZ.

W latach 1988–1992 zasiadał w Prezydium Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W okresie 1992–1995 pełnił funkcję prezesa Zarządu „Kuriera Polskiego”. W 1995 przewodniczył Radzie Nadzorczej S.L.S.A. Lucas, a w latach 1996–2005 był podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP odpowiedzialnym za sprawy międzynarodowe.

W lutym 1989 objął funkcję przewodniczącego Rady Fundacji Polskiej Lekkiej Atletyki. W 1997 został prezesem Zarządu Towarzystwa Polska-Republika Korei, a w 1998 prezesem Zarządu Stowarzyszenia „ Sport Dzieci i Młodzieży”. W kwietniu 2006 objął prezesurę Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”, a w czerwcu tego samego roku przewodnictwo Komisji Współpracy Międzynarodowej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 2022 zakończył pełnienie funkcji prezesa Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”, jego następcą został Ireneusz Bil[5].

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1974–1987 tajnym współpracownikiem wywiadu wojskowego PRL (Zarządu II Sztabu Generalnego) o pseudonimie „Lotnik”[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
  2. Marcowy minister. wprost.pl, 13/2001. [dostęp 2012-07-20].
  3. Bezkarność po 33 latach. rmf24.pl, 23 marca 2001. [dostęp 2022-03-05].
  4. Poczet ambasadorów [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-06] (pol.).
  5. Zarząd Fundacji. fae.pl/. [dostęp 2022-05-07].
  6. Informacje w inwentarzu IPN
  7. M.P. z 2006 r. nr 6, poz. 92 – pkt 1.
  8. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. strona prezydenta Rep. Włoskiej, 7 kwietnia 1997. (wł.).
  9. Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-22] (lit.).
  10. Odznaczeni orderami słowackimi w latach 1993-1998. www.prezident.sk. [dostęp 2010-04-22]. (słow.).
  11. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite1.lrp.lt. [dostęp 2016-09-27]. (lit.).
  12. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-24]. (est.).
  13. Указ Президента України № 1302/2004. president.gov.ua. [dostęp 2011-04-29]. (ukr.).
  14. Condecorados: Orden al Merito por Servicios Distinguidos. rree.gob.pe. [dostęp 2017-09-18].
  15. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 53. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
  16. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 9, 30 listopada 1970, s. 5.