Andrzej Mularczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Andrzej Mularczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 13 czerwca 1930
Warszawa
Zawód, zajęcie pisarz, scenarzysta filmowy, autor reportaży, twórca słuchowisk radiowych
Alma Mater Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Edward Mularczyk (ur. 13 czerwca 1930 w Warszawie) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, autor reportaży, twórca słuchowisk radiowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miejscem jego debiutu literackiego było konspiracyjne pismo „Dźwigary”, które zamieściło jego publikację (anonimowo) w 1943. Po wojnie w 1949 rozpoczął działalność dziennikarską, jednocześnie studiując na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Studia te ukończył w 1955, w tym samym roku wstępując do Związku Literatów Polskich. W latach 1948–1955 był członkiem ZMP[1].

W 1953 nawiązał współpracę z Polskim Radiem, a w 1955 został tam zatrudniony na stałe[2]. Był reporterem i publicystą tygodnika „Świat”. W 1964 został członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 1970–1977 pracował jako kierownik literacki w Zespole Filmowym Iluzjon. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Filmowej.

Wśród około 40 filmów powstałych na podstawie jego scenariuszy znalazły się trylogia Sami swoi, Nie ma mocnych, Kochaj albo rzuć, a także serial telewizyjny Dom. Współtworzył również scenariusz do filmu Katyń Andrzeja Wajdy[3], jest autorem publikacji Post mortem: Katyń – opowieść filmowa poświęconej zbrodni katyńskiej. Pod pseudonimem Andrzej Jurek wspólnie z Jerzym Janickim napisał scenariusz filmu Liczę na wasze grzechy.

Jest bratem pisarza Romana Bratnego.

Antologia[edytuj | edytuj kod]

W 2006 nakładem toruńskiego Wydawnictwa Adam Marszałek ukazała się drukiem tekstowa antologia ze scenariuszami słuchowisk Andrzeja Mularczyka, zatytułowana Cicho, szeptem i na ucho[4], będąca pierwszą częścią serii Słuchowiska Polskiego Radia[4]. Na zbiór złożyły się oryginalne teksty piętnastu słuchowisk emitowanych na antenie Polskiego Radia w latach 1981–2005 i wyprodukowanych przez Teatr Polskiego Radia[4]:

  1. Z głębokości wód,
  2. W każdą pierwszą niedzielę,
  3. Goryl, czyli ostatnie zadanie,
  4. Dom na kościach, czyli do zobaczenia nasza nadziejo,
  5. Cyrk odjechał, lwy zostały,
  6. Oszołom,
  7. Solo na trąbkę,
  8. Wolny pies Iwan,
  9. Ta piękna, co zeszła na psy,
  10. Radosna orkiestra wiecznego spoczynku,
  11. Drugi brzeg, czyli pan młody w żałobie,
  12. Bolero,
  13. Cicho, szeptem i na ucho,
  14. Koniec świata jest co dzień,
  15. Happening, czyli nocna komedia z karawanem w tle.

Filmografia (scenariusz)[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 646. ISBN 83-223-2073-6.
  2. ↑ a b Warszawa. Diamentowy Mikrofon dla Andrzeja Mularczyka. e-teatr.pl, 2005-02-12. [dostęp 2015-04-05].
  3. ↑ Katyń według Wajdy. onet.pl, 2005-11-21. [dostęp 2015-04-05].
  4. ↑ a b c Andrzej Mularczyk – Cicho, szeptem i na ucho. polskieradio.pl, 2011-02-02. [dostęp 2015-04-05].
  5. ↑ Teatr Polskiego Radia. teatry.art.pl, 2006-09-28. [dostęp 2015-04-05].
  6. ↑ Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.com.pl, 2008-12-01. [dostęp 2015-04-05].
  7. ↑ Galowy Wieczór Wydawców. ksiazka.net.pl, 2010-05-14. [dostęp 2015-04-05].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 81).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Mularczyk&oldid=55661280”