Andrzej Straszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Straszyński
Data i miejsce urodzenia

29 września 1944
Piastów

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Andrzej Straszyński (ur. 29 września 1944 w Piastowie)[1] – polski dyrygent operowy i symfoniczny, syn Olgierda Straszyńskiego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w klasie skrzypiec u prof. Ireny Dubiskiej oraz w klasie dyrygentury u prof. Stanisława Wisłockiego. Bezpośrednio po ukończeniu obu tych wydziałów w warszawskiej Akademii Muzycznej w 1972 r. został dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1991–1994 był dyrektorem artystycznym, a do dziś jest stałym dyrygentem warszawskiej sceny operowej.

Jako dyrygent przygotował kilkanaście premier operowych i baletowych w Teatrze Wielkim, prowadził ogromną liczbę codziennych przedstawień. Wśród jego realizacji muzycznych znalazły się kolejno: „Łucja z Lammermooru” Donizettiego, „Macbeth” Verdiego, „Cyganeria” Pucciniego, „Manru” Paderewskiego, „Nabucco” Verdiego, „Capuleti i Montecchi” Belliniego, „Cyrulik sewilski” Rossiniego, „Salome” Richarda Straussa, „Raj utracony” Pendereckiego i „Faust” Gounoda.

W 2013 r. został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Straszyński Andrzej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-11-27].
  2. Nieba i ziemi nie widać. Warszawiacy o wrześniu 1939. Muzeum Warszawy, 2019, s. 93. ISBN 978-83-65777-72-0.
  3. Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 27 marca 2013. [dostęp 2013-04-29].