Andrzej Wilk (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wilk
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1893
Wiśniowa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Stanowiska

oficer placu Suwałki

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Andrzej Wilk (ur. 18 marca 1893 w Wiśniowej) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Wiśniowa, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Anny z domu Tomera[1]. W 1913 złożył maturę w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[2], a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[3].

Po wybuchu I wojny światowej został przyjęty do Legionów Polskich i przydzielony do 5. baterii artylerii na stanowisko celowniczego[3]. 15 grudnia 1915 został mianowany chorążym, a 1 maja 1916 podporucznikiem artylerii[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 123. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6]. W listopadzie 1925 został przeniesiony z Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu do 8 Pułku Artylerii Polowej w Płocku na stanowisko dowódcy III dywizjonu[7]. W maju 1926 został przeniesiony do kadry oficerów korpusu artylerii z jednoczesnym pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[8].

W kwietniu 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera placu Suwałki[9]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[10], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[11].

W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. Na emeryturze mieszkał w Krakowie przy ul. Freidleina 3[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2020-11-19]..
  2. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 132.
  3. a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  4. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 38.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 191.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 19 listopada 1925 roku, s. 656.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 6 maja 1926 roku, s. 137.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 452.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 943.
  13. Lewicki 1929 ↓, s. 56.
  14. M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
  15. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]