Andrzej Wojtaszak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wojtaszak
Data urodzenia

12 lutego 1961

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: stosunki międzynarodowe, historia Polski XIX-XX w.
Doktorat

15 grudnia 1992
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Habilitacja

4 lipca 2006
Uniwersytet Zielonogórski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Szczeciński

Andrzej Wojtaszak (ur. 12 lutego 1961) – polski historyk i politolog, profesor uczelni na Uniwersytecie Szczecińskim.

Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymał w 1992 na podstawie pracy pt. Problemy narodowe w koncepcjach programowych PPS 1892-1921 (promotor dr hab. Marian Grzęda-Kempiński), a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2006 na podstawie rozprawy pt. Generalicja Wojska Polskiego 1921-1926[1].

W latach 1998–2002 był zastępcą Dyrektora Instytutu Politologii, a w latach 2002–2005 prodziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Obecnie wykładowca w Instytucie Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie Uniwersytetu Szczecińskiego[2].

Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii wojskowości i najnowszej, a także zagadnień myśli politycznej i bezpieczeństwa międzynarodowego[2].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Generalicja Wojska Polskiego 1935-1939. Analiza grupy funkcjonalno-decyzyjnej, Szczecin 2018.
  • Generalicja Wojska Polskiego 1918-1926, Warszawa-Szczecin 2012.
  • Generalicja Wojska Polskiego 1921-1926, Szczecin 2005.
  • Idee narodowe w myśli politycznej socjalistów polskich okresie walki o niepodległość (1892-1921), Szczecin 1998[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dr hab. Andrzej Wojtaszak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-12-17].[martwy link]
  2. a b dr hab. Andrzej Wojtaszak, prof. US [online], Instytut Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie - Uniwersytet Szczeciński [dostęp 2021-12-16] (pol.).
  3. Biblioteka Narodowa [online], www.bn.org.pl [dostęp 2021-12-16].