Andrzej Woyciechowski
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Andrzej Woyciechowski (ur. 12 czerwca 1946 w Hanowerze, zm. 20 października 1995 w Warszawie) – polski dziennikarz, założyciel Radia Zet.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzicami Andrzeja Woyciechowskiego byli Feliks Woyciechowski i Ludwika Woyciechowska-Dzięciołowska[1] – matka była dziennikarką Expressu Wieczornego i krytykiem teatralnym. Rodzice Andrzeja, żołnierze Armii Krajowej, wywiezieni po upadku powstania warszawskiego, odnaleźli się po zakończeniu II wojny światowej w Hanowerze.
W jednym z wywiadów mówił o sobie: „Przez kilka lat moich studiów byłem szefem kabaretu Stodoła, pisałem teksty, byłem aktorem, konferansjerem. Krótko mówiąc, byłem na estradzie”. W studenckich czasach pisywał też teksty piosenek, głównie dla Magdy Umer, między innymi „Już szumią kasztany”.
Z wykształcenia romanista (w 1970 roku ukończył ten kierunek na Uniwersytecie Warszawskim), pracował jako dziennikarz od roku 1967 w Polskim Radiu, a od 1975 – w Telewizji Polskiej, z której został usunięty po wprowadzeniu stanu wojennego.
W stanie wojennym nawiązał współpracę z francuską agencją prasową Agence France-Presse, z Radio France Internationale, z sekcją polską BBC i Radiem Wolna Europa, był także korespondentem, pod pseudonimem Pierre Vodnik, francuskich dzienników „Libération” i „Le Monde”.
Założyciel i właściciel Radia Zet, jednej z pierwszych komercyjnych stacji radiowych w powojennej Polsce. Prowadził wywiady polityczne Gość Radia Zet oraz pierwszy polski talk-show Na każdy temat w Polsacie. Laureat Wiktora w 1994 i laureat Nagrody Kisiela w 1995 roku.
Gdy Radio Gazeta rozpoczynało nadawanie swoich audycji (IX 1990), właścicielem całości była wydająca „Gazetę Wyborczą” spółka Agora. Start radia był możliwy dzięki pomocy rozgłośni Radio France Internationale, która udostępniła sprzęt. W lutym 1991 roku Agora 90% swoich udziałów udostępniła pracownikom tej rozgłośni, a firma przekształciła się w Radio Zet. Później skład wspólników zmieniał się kilkakrotnie, a Woyciechowski stopniowo przejmował udziały. Ostatecznie skupił w swoich rękach 88% udziałów, reszta przypadła „Gazecie Wyborczej”.
Miał córkę Katarzynę[2]. Zmarł na raka płuc[3]. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 173-6-13)[4].
Od 2000 roku jest patronem skweru na warszawskim Żoliborzu[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ http://nekrologi.wyborcza.pl/.
- ↑ Kapituła Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego 2014 [online], Nagroda im. Andrzeja Woyciechowskiego [dostęp 2019-06-25] (pol.).
- ↑ Krystyna Bochenek , Dariusz Kortko , Rzuć palenie! Rozmowa z prof. Witoldem Zatońskim z Centrum Onkologii w Warszawie, „Duży Format”, wyborcza.pl .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: FELIKS ANTOSZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18] .
- ↑ Ulice Twojego Miasta.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- O Andrzeju Woyciechowskim. radiozet.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-26)].
- Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Redaktorzy PR3
- Dziennikarze Radia Zet
- Ludzie Polskiego Radia
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy dziennikarze radiowi
- Polscy tekściarze
- Polscy dziennikarze upamiętnieni nazwami nagród
- Laureaci Nagrody Kisiela
- Ludzie urodzeni w Hanowerze
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1946
- Zmarli w 1995