Angelino Alfano
| Angelino Alfano | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 31 października 1970 Agrigento |
| Minister sprawiedliwości Włoch | |
| Przynależność polityczna | Lud Wolności |
| Okres urzędowania | od 8 maja 2008 do 27 lipca 2011 |
| Poprzednik | Luigi Scotti |
| Następca | Nitto Francesco Palma |
| Minister spraw wewnętrznych Włoch | |
| Przynależność polityczna | Nowa Centroprawica |
| Okres urzędowania | od 28 kwietnia 2013 |
| Poprzednik | Anna Maria Cancellieri |
Angelino Alfano (ur. 31 października 1970 w Agrigento) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, jeden z liderów Ludu Wolności, od 2008 do 2011 minister sprawiedliwości, w latach 2013–2014 wicepremier, od 2013 minister spraw wewnętrznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent prawa na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora.
Politycznie zaangażował się w działalność Chrześcijańskiej Demokracji, a po jej rozwiązaniu w latach 90. przystąpił do Forza Italia. Uzyskał mandat radnego regionu Sycylia, został też osobistym sekretarzem Silvia Berlusconiego.
Od 2001 zasiada parlamencie jako poseł do Izby Deputowanych XIV, XV, XVI i XVII kadencji. Po zwycięstwie centroprawicowego Ludu Wolności i jego koalicjantów w przedterminowych wyborach w 2008 powołano go w skład Rady Ministrów na urząd ministra sprawiedliwości.
W 2011 premier Silvio Berlusconi zapowiedział, że Angelino Alfano powinien zostać jego następcą. Objął wówczas stanowisko krajowego sekretarza politycznego Ludu Wolności, by przygotować tę organizację do kolejnych wyborów parlamentarnych[1]. W konsekwencji 27 lipca 2011 odszedł z rządu.
28 kwietnia 2013 objął stanowisko wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych w koalicyjnym rządzie Enrica Letty[2].
Angelino Alfano sprzeciwił się żądaniom wyjścia z koalicji, które deklarował Silvio Berlusconi. Nie przystąpił też do nowo powołanej przez byłego premiera (w miejsce Ludu Wolności) partii Forza Italia. Dzień przed rozwiązaniem PdL, 15 listopada 2013, wraz ze swoimi zwolennikami (w tym wszystkimi ministrami ze swojego ugrupowania) powołał nową formację polityczną pod nazwą Nowa Centroprawica[3].
W powołanym 22 lutego 2014 rządzie Matteo Renziego pozostał ministrem spraw wewnętrznych[4], odchodząc ze stanowiska wicepremiera.
Przypisy
- ↑ Italy's Berlusconi sees Angelino Alfano as successor (ang.). bbc.co.uk, 8 lipca 2011. [dostęp 2013-04-28].
- ↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri (wł.). il Sole 24 Ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-28].
- ↑ Silvio Berlusconi's heir Angelino Alfano forms new party in Italy (ang.). independent.co.uk, 15 listopada 2013. [dostęp 2013-11-23].
- ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa (wł.). la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Angelino Alfano na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji (wł.). [dostęp 2013-04-28].
- Nota biograficzna na stronie rządu Republiki Włoskiej (wł.). [dostęp 2013-04-28].
