Angelo Capranica
 Klęczący kardynał Angelo Capranica (po prawej) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1415 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 lipca 1478 |
| Arcybiskup Manfredonii | |
| Okres sprawowania |
1438-1447 |
| Biskup Rieti | |
| Okres sprawowania |
1450-1468 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
5 marca 1460 |
Angelo Capranica (ur. ok. 1415 w Rzymie, zm. 3 lipca 1478 tamże[1]) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Niccoló Pantagati da Capranica i jego żony Iacobelli; jego bratem był kardynał Domenico Capranica[1]. W młodości był gubernatorem Ceseny[1]. 17 marca 1438 został wybrany arcybiskupem Manfredonii[2]. 5 maja 1447 został przeniesiony do biskupstwa Ascoli Piceno[2]. Po trzech latach, 25 sierpnia 1450 został biskupem Rieti (z osobistym tytułem arcybiskupa)[2]. We wrześniu 1458, Pius II powierzył mu zarządzanie Bolonią jako gubernator[1]. Po śmierci brata, w 1460, rozbudował rodzinny pałac i uczynił z niego Collegium Capranica – najstarszą renesansową rzymską uczelnię[1].
5 marca 1460 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Croce in Gerusalemme[2]. W latach 60. nieustannie wyjeżdżał na misje legackie do Bolonii, w międzyczasie uczestnicząc w konklawe 1464[1]. Pod koniec roku 1468 zrezygnował z biskupstwa Rieti. Uczestniczył w konklawe 1471 i krótko potem został mianowany legatem przed książętami włoskimi, mającymi zorganizować krucjatę przeciw Turkom[1]. 11 grudnia 1472 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina[2]. 9 kwietnia 1473 został także biskupem (z osobistym tytułem arcybiskupa) Fermo[2]. Wkrótce potem jednak zachorował, zrezygnował z diecezji i powrócił do Rzymu, gdzie odnowił zakon cystersów[1].