Angelo Comastri
| Angelo Comastri | |||
| kardynał prezbiter | |||
.jpg)
| |||
| |||
| Kraj działania |  Włochy
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1943 Sorano | ||
| przewodniczący Fabryki Świętego Piotra | |||
| Okres sprawowania | od 2005 | ||
| Wyznanie | katolickie | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||
| Prezbiterat | 11 marca 1967 | ||
| Nominacja biskupia | 25 lipca 1990 | ||
| Sakra biskupia | 12 sierpnia 1990 | ||
| Kreacja kardynalska | 24 listopada 2007 Benedykt XVI | ||
| Kościół tytularny | Zbawiciela w Lauro (Salvatoris in Lauro) | ||
| Sukcesja apostolska | |||||
| Data konsekracji | 12 sierpnia 1990 | ||||
| Konsekrator | Bernardin Gantin | ||||
| Współkonsekratorzy | Gaetano Bonicelli Eugenio Binini | ||||
| |||||
Angelo Comastri (ur. 17 września 1943 w Sorano) – włoski duchowny katolicki, biskup diecezjalny Massa Marittima-Piombino (1990-1994), arcybiskup ad personam (1996-2007), prałat prałatury terytorialnej Loreto (1996 – 2005), archiprezbiter Bazyliki Watykańskiej (od 2006) i przewodniczący Fabryki Świętego Piotra, wikariusz generalny Państwa Watykańskiego, od 24 listopada 2007 kardynał.
Pochodzi ze skromnej toskańskiej rodziny. Ukończył gimnazjum w seminarium w Pitigliano, a następnie liceum w seminarium regionalnym w Viterbo. Kontynuował naukę i formację w rzymskim wyższym seminarium duchownym, studiując na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie uzyskał licencjat z teologii. 11 marca 1967 przyjął święcenia kapłańskie i został mianowany wicerektorem seminarium diecezjalnego w Pitigliano. W 1968 rozpoczął pracę w Kongregacji ds. Biskupów; był ojcem duchownym w rzymskim niższym seminarium duchownym i pomocnikiem kapelana więzienia "Regina Coeli". W 1971 został rektorem seminarium duchownego swojej diecezji w Toskanii, które wówczas cieszyło się wielką liczbą powołań kapłańskich. W 1979 został mianowany proboszczem w Porto Santo Stefano.
25 lipca 1990 Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Marittima-Piombino, a 12 września przyjął święcenia biskupie z rąk kardynała Bernardina Gantina. W 1994 został przewodniczącym Krajowego Ośrodka Powołań i Komitetu Krajowego ds. Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. 9 listopada 1996 Papież mianował go arcybiskupem ordynariuszem prałatury terytorialnej Loreto i delegatem papieskim ds. sanktuarium loretańskiego, zastąpił na tej funkcji Pasquale Macchiego. W Wielkim Poście 2003 prowadził rekolekcje dla Kurii Rzymskiej. 6 lutego 2005 Jan Paweł II mianował go wikariuszem generalnym Państwa Watykańskiego, przewodniczącym Fabryki Świętego Piotra i koadiutorem archiprezbitera Bazyliki św. Piotra – kardynała Francesco Marchisano. W 2006 przygotował rozważania wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej w Koloseum, a 31 października tego samego roku został mianowany archiprezbiterem Bazyliki Watykańskiej.
W przeddzień śmierci papieża Jana Pawła II wygłosił często cytowane przez światowe agencje słowa: Tego wieczoru lub tej nocy Chrystus otworzy drzwi papieżowi.
Amerykański znawca Watykanu John Allen z "National Catholic Reporter" wymienił nazwisko Comastriego w gronie papabile – potencjalnych faworytów do wyboru na konklawe 2005. Allen zauważył, że mimo braku tytułu kardynalskiego Comastri może uzyskać kilka głosów elektorskich podobnie jak w 1958 Giovanni Battista Montini (od 1963 Paweł VI).
Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 19 maja 2018 promowany do rangi kardynałów prezbiterów. Zachował dotychczasową diakonię na zasadzie pro hac vice.
