Angelo Comastri
| Kardynał prezbiter | |||
.JPG) Angelo Comastri (2014) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Archiprezbiter bazyliki watykańskiej | |||
| Okres sprawowania |
2006–2021 | ||
| Przewodniczący Fabryki Świętego Piotra i Wikariusz generalny Państwa Watykańskiego | |||
| Okres sprawowania |
2005–2021 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
11 marca 1967 | ||
| Nominacja biskupia |
25 lipca 1990 | ||
| Sakra biskupia |
12 sierpnia 1990 | ||
| Kreacja kardynalska |
24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny |
Zbawiciela w Lauro (Salvatoris in Lauro) | ||
| Data konsekracji |
12 sierpnia 1990 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Angelo Comastri (ur. 17 września 1943 w Sorano) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny Massa Marittima-Piombino w latach 1990–1994, prałat Loreto w latach 1996–2005, koadiutor bazyliki watykańskiej w latach 2005–2006, przewodniczący Fabryki Świętego Piotra i wikariusz generalny Państwa Watykańskiego w latach 2005–2021, archiprezbiter bazyliki watykańskiej w latach 2006–2021, kardynał od 2007 (najpierw w stopniu diakona, w 2018 promowany do stopnia prezbitera).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi ze skromnej toskańskiej rodziny. Ukończył gimnazjum w seminarium w Pitigliano, a następnie liceum w seminarium regionalnym w Viterbo. Kontynuował naukę i formację w rzymskim wyższym seminarium duchownym, studiując na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie uzyskał licencjat z teologii. 11 marca 1967 przyjął święcenia kapłańskie i został mianowany wicerektorem seminarium diecezjalnego w Pitigliano. W 1968 rozpoczął pracę w Kongregacji ds. Biskupów; był ojcem duchownym w rzymskim niższym seminarium duchownym i pomocnikiem kapelana więzienia „Regina Coeli”. W 1971 został rektorem seminarium duchownego swojej diecezji w Toskanii, które wówczas cieszyło się wielką liczbą powołań kapłańskich. W 1979 został mianowany proboszczem w Porto Santo Stefano.
25 lipca 1990 Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Marittima-Piombino, a 12 września przyjął święcenia biskupie z rąk kardynała Bernardina Gantina. W 1994 został przewodniczącym Krajowego Ośrodka Powołań i Komitetu Krajowego ds. Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. 9 listopada 1996 Papież mianował go arcybiskupem ordynariuszem prałatem prałatury terytorialnej Loreto i delegatem papieskim ds. sanktuarium loretańskiego, zastąpił na tej funkcji Pasquale Macchiego. W Wielkim Poście 2003 prowadził rekolekcje dla Kurii Rzymskiej. 6 lutego 2005 Jan Paweł II mianował go wikariuszem generalnym Państwa Watykańskiego, przewodniczącym Fabryki Świętego Piotra i koadiutorem archiprezbitera bazyliki św. Piotra – kardynała Francesco Marchisano. W 2006 przygotował rozważania wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej w Koloseum, a 31 października tego samego roku został mianowany archiprezbiterem bazyliki watykańskiej. 20 lutego 2021 Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionych urzędów[1].
W przeddzień śmierci papieża Jana Pawła II wygłosił często cytowane przez światowe agencje słowa: Tego wieczoru lub tej nocy Chrystus otworzy drzwi papieżowi.
Amerykański znawca Watykanu John Allen z „National Catholic Reporter” wymienił nazwisko Comastriego w gronie papabile – potencjalnych faworytów do wyboru na konklawe 2005. Allen zauważył, że mimo braku tytułu kardynalskiego Comastri może uzyskać kilka głosów elektorskich podobnie jak w 1958 Giovanni Battista Montini (od 1963 Paweł VI).
Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
19 maja 2018 promowany do rangi kardynałów prezbiterów. Zachował dotychczasową diakonię na zasadzie pro hac vice.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rinuncia e Nomina del Vicario Generale di Sua Santità per la Città del Vaticano, Arciprete della Basilica Papale di San Pietro in Vaticano e Presidente della Fabbrica di San Pietro (wł.). press.vatican.va. [dostęp 2021-02-20].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
- Angelo Comastri w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-11-24]
- Angelo Comastri w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2021-02-20]
Liczba purpuratów wynosi 208 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 116