Aniela Sławska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aniela Sławska (ur. 2 sierpnia 1918 w Poznaniu[1], zm. 25 maja 1997 tamże) – polska historyk sztuki i kustoszka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką Stanisława i Izabelli z domu Motty oraz wnuczką Jana Mottego. Ukończyła Liceum Generałowej Zamoyskiej w Poznaniu i podjęła naukę na Uniwersytecie Poznańskim (Wydział Historii Sztuki). Studia przerwała w 1939, z uwagi na wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji pracowała w sklepie cukierniczym i jako buchalter w banku. Pisała w tym czasie bajki z własnymi ilustracjami. 23 lutego 1945 podjęła pracę w Muzeum Wielkopolskim (była jedną z pierwszych osób, które weszły do gmachu po usunięciu Niemców), interesując się przede wszystkim malarstwem i rzeźbą średniowieczną. Jednocześnie kończyła przerwane studia z zakresu historii sztuki (praca magisterska o snycerzu Antonim Schultzu). Została kustoszem Działu Malarstwa Polskiego XVI-XVIII wieku. Wspólnie z Teresą Ruszczyńską redagowały Katalog Zabytków Sztuki Województwa Poznańskiego (29 zeszytów, lata 1958-1980). Była organizatorką wystaw i autorką prac naukowych poświęconych zabytkom muzeum. Wyjeżdżała w celach naukowych do Francji i Szwecji, m.in. głosząc tam wykłady. Wykładała również historię sztuki na Akademii Muzycznej w Poznaniu. Była inicjatorką sprowadzenia do katedry poznańskiej ołtarza z Góry Śląskiej, który do dziś jest głównym ołtarzem katedralnym. W zamian gruntownie wyremontowano kościół w Górze. Podczas prac w terenie nabawiła się astmy, na którą zmarła. Pochowana jest na cmentarzu junikowskim (pogrzeb odbył się 2 czerwca 1997, uczestniczył w nim m.in. prof. Janusz Ziółkowski)[2].

Była bratanicą Marii Wicherkiewicz[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anna Dobrzycka, In memoriam. Aniela Sławska (1918–1997), "Kronika miasta Poznania", 1997, nr 3, s. 359–362.
  2. a b Hanna Mukułowska-Au, Motty'owie Sławscy Mukułowscy, Pallotinum, Poznań, 2015, s.100-110,221, ISBN 978-83-7014-747-1