Anna Dostojewska

Anna Dostojewska
Анна Григорьевна Достоевская
	; Zdjęcie portretowe Anny Dostojewskiej
Imię i nazwisko	Anna Grigoriewna Snitkina Dostojewska
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia?/12 września 1846 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	27 maja?/9 czerwca 1918 ; Jałta
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Dziedzina sztuki	pamiętnikarstwo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anna Dostojewska z domu Snitkina (ros. Анна Григорьевна Достоевская; ur. 31 sierpnia^?/12 września 1846 w Petersburgu, zm. 27 maja^?/9 czerwca 1918 w Jałcie) – rosyjska stenografka i pamiętnikarka, żona Fiodora Dostojewskiego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Anna Dostojewska po ukończeniu z wyróżnieniem Akademickiej szkoły średniej, w celu dalszego samodzielnego utrzymania, podjęła się kursu stenografii. Za poleceniem profesora zyskała, bardzo fortunnie, zatrudnienie u znanego już wtedy pisarza Fiodora Dostojewskiego, podczas jego pracy nad powieścią „Gracz”. Miesiąc później Dostojewski, wówczas starszy od niej całe 25 lat, oświadczył się jej i para niechybnie pobrała się w 1867 roku^[1].

Dostojewska była autorką dziennika, wydanego w Polsce w 1971 w tłumaczeniu Ryszarda Przybylskiego^[2] oraz wspomnień, polskie wydanie w tłumaczeniu Zbigniewa Podgórca w 1974 roku^[3].

Dostojewski dedykował żonie powieść Bracia Karamazow^[4].

W 1906 roku Dostojewska przekazała archiwum męża – fotografie, listy i inne przedmioty – Państwowemu Muzeum Historycznemu w Moskwie^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Marcin Cielecki: Tropem nie tych Soni. nowynapis.eu, 2022-06-16. [dostęp 2023-03-03]. (pol.).
↑ Anna Dostojewska: Mój biedny Fiedia: dziennik. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971.
↑ Anna Dostojewska: Wspomnienia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.
↑ Paweł Micnas: „Herstory” po rosyjsku (A. Popoff „Żony. W cieniu mistrzów literatury rosyjskiej”). popmoderna.pl, 2015-03-30. [dostęp 2023-03-03]. (pol.).
↑ Государственный исторический музей. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)].

[1] Marcin Cielecki: Tropem nie tych Soni. nowynapis.eu, 2022-06-16. [dostęp 2023-03-03]. (pol.).

[2] Anna Dostojewska: Mój biedny Fiedia: dziennik. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971.

[3] Anna Dostojewska: Wspomnienia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.

[4] Paweł Micnas: „Herstory” po rosyjsku (A. Popoff „Żony. W cieniu mistrzów literatury rosyjskiej”). popmoderna.pl, 2015-03-30. [dostęp 2023-03-03]. (pol.).

[5] Государственный исторический музей. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]