Anna Maria Borowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Anna Maria Borowska
Imię i nazwisko urodzenia Anna Maria Popławska
Data i miejsce urodzenia 20 lipca 1928
Łużki, Polska
Data i miejsce śmierci 10 kwietnia 2010
Smoleńsk, Rosja
Przyczyna śmierci Katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku
Miejsce spoczynku cmentarz komunalny w Gorzowie Wielkopolskim
Zawód, zajęcie działaczka społeczna
Stanowisko wiceprzewodnicząca Rodziny Katyńskiej
Rodzice Franciszek Popławski
Krewni i powinowaci Bartosz Borowski (wnuk)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Anna Maria Borowska (ur. 20 lipca 1928 w Łużkach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polska działaczka społeczna, wiceprzewodnicząca Rodziny Katyńskiej w Gorzowie Wielkopolskim[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Wiktorii z domu Kośnikowska i podporucznika Franciszka Popławskiego[2], od 1924 oficera Korpusu Ochrony Pogranicza w Łużkach, zamordowanego w 1940 w Katyniu[1]. Miała rodzeństwo: Henryka, Annę, Jana i Reginę[3]. W kwietniu 1940 wywieziona jako dziecko wraz z rodziną (babką, matką i rodzeństwem) do Kazachstanu, gdzie mieszkali i pracowali w miejscowości Buras w obwodzie pawłodarskim[4], wróciła do Polski w maju 1946[1]. Po przyjeździe osiadła w Łobezie pod Szczecinem, gdzie zatrzymał się wiozący jej rodzinę pociąg z ZSRR; tam też pracowała w PGR i 1952 wyszła za mąż za Stanisława Borowskiego (1925-2002), z którym miała syna Franciszka[5]. Od 1962 zamieszkiwali na obrzeżach Gorzowa Wielkopolskiego, gdzie przy domu hodowali zwierzęta, ponadto Anna Borowska ukończyła kurs zawodowy i pracowała jako dozorca oraz palacz (później w podobnym charakterze zatrudniony był jej mąż), zaś na emeryturze oboje na zmianę pracowali jako dozorcy w biurze Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej[6].

Była wiceprzewodniczącą Rodziny Katyńskiej w Gorzowie Wielkopolskim, działała w Związku Sybiraków, Apostolstwie Maryjnym, dbała o estetykę gorzowskich pomników katyńskiego i Sybiraków, czynnie brała udział w uroczystościach państwowych, kwestach[7].

W 2007 została przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[8].

Grób Anny Borowskiej na cmentarzu w Gorzowie Wlkp.

Zginęła 10 kwietnia 2010w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku wraz ze swoim wnukiem Bartoszem Borowskim[9], w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. 16 kwietnia została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. 20 kwietnia została pochowana wraz z Bartoszem Borowskim na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim[1].

1 kwietnia 2011 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Chodkiewicza w Gorzowie Wielkopolskim w parafii pod tym wezwaniem odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą Annę Marię Borowską i Bartosza Borowskiego[11][12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Gorzów żegna dziś dwie ofiary katastrofy pod Smoleńskiem. gazeta.pl, 20 kwietnia 2010. [dostęp 29 kwietnia 2010]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 kwietnia 2010)].
  2. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 284-286.
  3. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 292.
  4. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 290.
  5. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 299, 301-302.
  6. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 302.
  7. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 302-303.
  8. ↑ M.P. z 2008 r. nr 17, poz. 184
  9. ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 29 kwietnia 2010].
  10. ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
  11. ↑ Gorzów Wlkp.: odsłonięto tablicę poświęconą pamięci gorzowian zmarłych w Smoleńsku. ekai.pl, 1 kwietnia 2011. [dostęp 16 kwietnia 2011].
  12. ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 381.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Maria_Borowska&oldid=62078639”