Anna Morozowa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1944 |
| Formacja | |
| Jednostki |
grupy zwiadowcze 10 Armii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Anna Afanasjewna Morozowa (ros. Анна Афанасьевна Морозова, ur. 23 maja 1921 we wsi Polany w obwodzie kałuskim, zm. 31 grudnia 1944 pod Płockiem) – radziecka partyzantka i żołnierka, Bohater Związku Radzieckiego (1965).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie chłopskiej. Mieszkała w Briańsku, później w Wieszczy w obwodzie briańskim, skończyła 8 klas i kursy buchalteryjne, pracowała jako księgowa. Od maja 1942 do września 1943 kierowała podziemną wielonarodową organizacją (złożoną z Rosjan, Polaków i Czechosłowaków) w Sieszczy w składzie 1 Kletniańskiej Brygady Partyzanckiej, uzyskując cenne informacje o przeciwniku i organizując dywersję. Na podstawie jej informacji 17 czerwca 1942 partyzanci rozbili garnizon w bazie lotniczej we wsi Siergiejewka w rejonie dubrowskim w obwodzie briańskim. We wrześniu 1943 wyszła z podziemia i wstąpiła do Armii Czerwonej, w czerwcu 1944 ukończyła kursy radzistów, została włączona w skład grupy zwiadowczej sztabu 10 Armii działającej na terytorium Polski. Od końca 1944 działała w polsko-radzieckim oddziale partyzanckim. 31 grudnia 1944 w walce pod Płockiem została ranna i, nie chcąc wpaść w ręce wroga, rozerwała się granatem. Została pochowana w Gradzanowie Kościelnym. Uchwałą Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 8 maja 1965 pośmiertnie otrzymała tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i Order Lenina. Była również odznaczona medalami ZSRR i zagranicznym orderem.