Przejdź do zawartości

Anna Paluch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Paluch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1960
Nowy Targ

Zawód, zajęcie

polityk, geodeta, urzędnik samorządowy

Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Stanowisko

posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (2005–2023, od 2024)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Anna Paluch (ur. 31 marca 1960 w Nowym Targu) – polska polityk, geodeta i urzędnik samorządowy, posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na Wydziale Geodezji Górniczej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracowała m.in. jako geodeta w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym w Krakowie, właścicielka przedsiębiorstwa usługowego w zakresie geodezji i kartografii oraz dyrektor Szkolnego Ośrodka Wypoczynkowego „Orle Gniazdo” w Sromowcach Wyżnych. W latach 1991–2001 pełniła funkcję wiceprezesa zarządu wojewódzkiego Porozumienia Centrum. Od 2002 do 2005 zasiadała w sejmiku małopolskim II kadencji.

W wyborach parlamentarnych w 2001 z listy Prawa i Sprawiedliwości bez powodzenia kandydowała bez powodzenia do Sejmu. W wyborach w 2005 została wybrana na posłankę V kadencji w okręgu nowosądeckim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 14 972 głosy. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, dostała 9764 głosy[1]. Bezskutecznie startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[2].

W 2015 została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 15 049 głosów[3]. W wyborach w 2019 również uzyskała mandat poselski, zdobywając 20 908 głosów[4]. W 2021 powołana przez premiera Mateusza Morawieckiego w skład Rady Doradców Politycznych[5]. W wyborach w 2023 nie uzyskała poselskiej reelekcji[6]. Została później członkinią zarządu spółki Małopolskie Dworce Autobusowe[7]. 26 czerwca 2024 złożyła ślubowanie poselskie, obejmując mandat posła X kadencji zwolniony przez wybranego do Parlamentu Europejskiego Arkadiusza Mularczyka[8][9]. W Sejmie X kadencji zasiadła w Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa[10].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Prawo i Sprawiedliwość Sejm IV kadencji nr 14 1963 (0,79%)N[11]
2005 Sejm V kadencji 9547 (3,85%)T[12]
2007 Sejm VI kadencji 14 972 (5,03%)T[13]
2011 Sejm VII kadencji 9764 (3,50%)T[1]
2014 Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 10 479 (1,14%)N[2]
2015 Sejm VIII kadencji nr 14 15 049 (4,85%)T[3]
2019 Sejm IX kadencji 20 908 (5,65%)T[4]
2023 Sejm X kadencji 14 616 (3,42%)N[6][a]
  1. Mandat posłanki X kadencji objęła w 2024.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Serwis PKW – Wybory 2011. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-06-03].
  2. a b Serwis PKW – Wybory 2014. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-06-03].
  3. a b Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-10-27].
  4. a b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-16].
  5. Premier powołał Radę Doradców Politycznych. gov.pl, 3 marca 2021. [dostęp 2021-03-04].
  6. a b Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-17].
  7. Była posłanką PiS, została członkiem zarządu spółki pod kontrolą władz z PiS. rp.pl, 26 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-26].
  8. Postanowienie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 czerwca 2024 r. w sprawie obsadzenia wygasłego mandatu w okręgu wyborczym nr 14 z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej w Nowym Sączu (M.P. z 2024 r. poz. 510).
  9. Ślubowanie poselskie nowych parlamentarzystów. sejm.gov.pl, 26 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-26].
  10. Posłowie X kadencji: Anna Paluch. sejm.gov.pl. [dostęp 2024-10-16].
  11. Serwis PKW – Wybory 2001. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-08-06].
  12. Serwis PKW – Wybory 2005. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-08-06].
  13. Serwis PKW – Wybory 2007. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-08-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Posłowie VII kadencji: Anna Paluch. sejm.gov.pl. [dostęp 2015-06-03].
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 314–315.