Anna Radziwiłł

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy polskiej polityk i historyk. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Anna Radziwiłł
Anna Radziwill 20th century.jpg
Data i miejsce urodzenia 20 kwietnia 1939
Sichów Duży
Data i miejsce śmierci 22 stycznia 2009
Warszawa
Senator I kadencji
Okres od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991
Przynależność polityczna Obywatelski Klub Parlamentarny
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica pamiątkowa na budynku przy ul. Antoniego Odyńca 3 w Warszawie, w którym mieszkała Anna Radziwiłł

Anna Maria Radziwiłł (ur. 20 kwietnia 1939 w Sichowie Dużym, zm. 22 stycznia 2009[1] w Warszawie) – polska pedagog, historyk, senator I kadencji, wiceminister edukacji w randze podsekretarza stanu (1989–1992, 2004–2005[2]).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka księcia Krzysztofa Mikołaja Radziwiłła i Zofii z Popielów.

Absolwentka Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1961), na tej uczelni uzyskała następnie stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w 1966. Przez ponad 30 lat była nauczycielką w szkołach średnich. W latach 1970–1982 pełniła funkcję zastępcy dyrektora XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie. Pod koniec lat 80. prowadziła zajęcia z historii w warszawskim XVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego, była też m.in. dyrektorką XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Warszawie.

W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, była przewodniczącą grupy ekspertów związku w negocjacjach z Ministerstwem Oświaty i Wychowania dotyczących zmian w programie nauczania historii. W stanie wojennym współpracowała z Prymasowskim Komitetem Pomocy Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Brała udział w obradach Okrągłego Stołu jako reprezentantka strony solidarnościowo-opozycyjnej. W wyborach czerwcowych w 1989 została wybrana do Senatu z ramienia Komitetu Obywatelskiego[3].

W latach 1989–1992 pełniła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej w kolejnych rządach solidarnościowych. Później związana ze środowiskiem Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1997–2001 za rządów koalicji AWS-UW była doradcą ministra edukacji narodowej, współpracowała z zespołem opracowującym reformę szkolnictwa w 1999. W tym samym roku pełniła funkcję przewodniczącej Rady Fundacji Batorego. W rządzie Marka Belki od 13 września 2004 do 1 września 2005 była podsekretarzem stanu w MENiS, a następnie do 14 listopada 2005 podsekretarzem stanu w MEN. W marcu 2008 została powołana do Rady Edukacji Narodowej, organu doradczego przy minister Katarzynie Hall.

Autorka i współautorka (m.in. z Wojciechem Roszkowskim) podręczników do nauki historii.

Zmarła 22 stycznia 2009. Została pochowana na cmentarzu w Wilanowie. W listopadzie 2014 na fasadzie budynku przy ul. Antoniego Odyńca 3, w którym mieszkała Anna Radziwiłł, odsłonięto tablicę pamiątkową[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zmarła Anna Radziwiłł, była wiceminister edukacji. wp.pl, 23 stycznia 2009. [dostęp 2016-12-25].
  2. ↑ Sala imienia Anny Radziwiłł w gmachu MEN. men.gov.pl, 17 grudnia 2010. [dostęp 2016-12-25].
  3. ↑ M.P. z 1989 r. Nr 21, poz. 150
  4. ↑ Warszawa. Odsłonięto tablicę upamiętniającą Annę Radziwiłł. wyborcza.pl, 14 listopada 2014. [dostęp 2016-12-25].
  5. ↑ M.P. z 2009 r. Nr 30, poz. 436
  6. ↑ M.P. z 1998 r. Nr 43, poz. 612
  7. ↑ M.P. z 2007 r. Nr 9, poz. 97

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Radziwiłł&oldid=53200785”