Anna Wesołowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy osoby. Zobacz też: Sędzia Anna Maria Wesołowska, program telewizyjny.
REF orange.svg
 Ten artykuł od 2017-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł.
(Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Anna Maria Wesołowska
Ilustracja
Anna Wesołowska (2013)
Data i miejsce urodzenia 22 kwietnia 1954[1]
Łódź
Zawód, zajęcie sędzia
prezenterka telewizyjna
osobowość telewizyjna
Miejsce zamieszkania Łagiewniki-Łódź
Narodowość polska
Uczelnia Uniwersytet Łódzki
Małżeństwo Ryszard Wesołowski (1970-2019; jego śmierć)
Dzieci Dominika Wesołowska
Izabela Wesołowska
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Anna Maria Wesołowska[a][2] z domu Rodzoch[1] (ur. 22 kwietnia 1954[3] w Łodzi) – polska prawniczka, sędzia w stanie spoczynku zatrudniona ostatnio[kiedy?] w Sądzie Okręgowym w Łodzi, osobowość telewizyjna, niezawodowa aktorka filmowa i telewizyjna.

Występowała w programach Sędzia Anna Maria Wesołowska oraz Wesołowska i mediatorzy, emitowanych na antenie telewizji TVN[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. W 1978 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego; otrzymała nominację w 1982.

Łódzka sędzia, współautorka ustawy o świadku koronnym[5], uważana za ekspertkę od przestępczości zorganizowanej[kto tak uważa?]. Była członkinią składów orzekających w procesach łódzkiej „ośmiornicy” i gangu Popeliny. Brała udział w wydaniu orzeczenia o nałożeniu na siedemnastoletniego handlarza narkotyków obowiązku ostrzegania młodzieży na lekcjach wychowawczych przed handlem i używaniem narkotyków. 1 października 2009 przeszła w stan spoczynku[6].

Dla „Dziennika Łódzkiego” napisała[kiedy?] cykl felietonów skierowanych do młodzieży na temat prawa, których część była przedmiotem zajęć szkolnych w Łodzi na temat korupcji. Zainicjowała program uczestniczenia w rozprawach sądowych uczniów w wieku 15–18 lat jako formę edukacji prawnej. Prowadziła w początkowym etapie jeden z pierwszych w Polsce program pokoju przesłuchań dla dzieci – świadków i ofiar przestępstw (Pokój Przyjazny Dziecku – „błękitny pokój”, „niebieski pokój”).

Członkini Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”. Współtwórczyni projektu „Dziennikarz w sądzie”, organizowanego przez „Iustitię”, Fundację im. Stefana Batorego i Helsińską Fundację Praw Człowieka, mającego na celu poznanie przez dziennikarzy uwarunkowań pracy sędziów i na odwrót.

Wesołowska jest[od kiedy?] członkinią Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu. Pełniła[kiedy?] funkcję społecznego doradcy rzecznika praw dziecka Marka Michalaka.

Ciekawostka: W przeszłości tańczyła w Zespole Pieśni i Tańca "Boruta". Wspomniała o tym w programie "Uwaga!" na antenie stacji TVN w jednym z wydań niedzielnych, gdy przeważnie poruszane są kulisy sławy znanych osób.

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

W 1972 zagrała w wyreżyserowanym przez Anette Olsen filmie Agnieszka. Występowała w serialu court show Sędzia Anna Maria Wesołowska, emitowanym w latach 2006–2011, 2019-nadal na antenie TVN, od 2019 na TTV, grając samą tytułową postać.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była żoną Ryszarda (zm. 2019); w 2020 roku obchodziliby 50. rocznicę ślubu[8][9]. Ma dwie córki (Izabelę i Dominikę) i pięcioro wnucząt[10]. W 2019 roku przeszła onkologiczną operację mózgu.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Bezpieczeństwo młodzieży. Poradnik prawny. Warszawa: Wydawnictwo Poltext, 2008. ​ISBN 978-83-7561-008-6​
  • Bezpieczna młodzież: program prewencyjno-wychowawczy dla młodzieży szkół ponadgimnazjalnych województwa łódzkiego. Łódź: Regionalne Centrum Polityki Społecznej przy Urzędzie Marszałkowskim, 2003. ​ISBN 83-919501-1-5​
  • Zmiany kodyfikacji karnych w zakresie przepisów dotyczących ochrony prawnej małoletnich; [w:] kwartalnik Dziecko krzywdzone nr 6/2004 – Dziecko jako świadek w procedurach prawnych; Fundacja Dzieci Niczyje, ISSN 1644-6526 (ekspertyza na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka)
  • Korupcja w wymiarze sprawiedliwości – symptomy i kulisy; [w:] Przestępczość zorganizowana. Świadek koronny, terroryzm w ujęciu praktycznym pod red. Emila W. Pływaczewskiego. Kraków: Wydawnictwo „Kantor Wydawniczy Zakamycze”, 2005. ​ISBN 83-7444-128-3​

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W niektórych źródłach pojawiają się trzy imiona.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Anna Maria Wesołowska w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ Anna Maria Wesołowska - Filmweb, www.filmweb.pl [dostęp 2019-09-19] (pol.).
  3. ↑ Anna Maria Wesołowska po operacji guza mózgu: Mam niesymetryczną twarz i problem z otwieraniem oka, www.youtube.com [dostęp 2019-12-28] (pol.).
  4. ↑ Jesienna ramówka TVN 2015. Nowe seriale: Singielka, Aż po sufit, Wesołowska i mediatorzy - SE.pl, superseriale.se.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  5. ↑ Spotkanie z Sędzią Anną Marią Wesołowską - 24.02.2017 r. - Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Kłecko. bpklecko.naszabiblioteka.com. [dostęp 2019-03-18].
  6. ↑ Anna Maria Wesołowska żegna się z sądem
  7. ↑ filmpolski.pl: Anna Maria Wesołowska
  8. ↑ Sędzia Anna Maria Wesołowska miała operację mózgu. Wcześniej zmarł jej mąż. Dramat gwiazdy TVN - Plejada.pl, plejada.pl [dostęp 2019-09-19] (pol.).
  9. ↑ Dramatyczny zwrot w życiu Anny Marii Wesołowskiej. "Napisałam testament", www.rmfmaxxx.pl [dostęp 2019-09-07] (pol.).
  10. ↑ Anna Maria Wesołowska promienieje. To zasługa pełnowartościowego śniadania. Znamy składniki I Plotki Myfitness, myfitness.pl [dostęp 2019-09-18] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Wesołowska&oldid=62573789”