Anna Zofia Reventlow

Anna Zofia Reventlow duń. Anna Sophie Reventlow (ur. 16 kwietnia 1693 Clausholm, zm. 7 stycznia 1743 tamże) – kochanka, a potem małżonka króla Fryderyka IV. Jej rodzicami byli wpływowy kanclerz Conrad von Reventlow i jego druga żona Sophie Amalie Hahn.

Wielka miłość

Anna Zofia poznała króla na balu maskowym na zamku w Koldyndze, gdzie przebywał dwór podczas zarazy w 1711. W 1712 król uprowadził Annę Zofię z Clausholmu, gdzie mieszkała i poślubił ją 26 czerwca 1712 w Skanderborgu, jeszcze za życia swojej pierwszej żony Ludwiki meklemburskiej (podczas tego związku król dwukrotnie popełnił bigamię). Małżeństwo to początkowo miało charakter morganatyczny, lecz 4 kwietnia 1721 w Skanderborgu, w niecałe 3 tygodnie po śmierci swojej żony, Ludwiki meklemburskiej, król poślubił Annę Zofię oficjalnie. Wkrótce potem została ona koronowana w kaplicy zamku Frederiksborg jako pierwsza duńska królowa nie pochodząca z rodziny panującej. Rodzeństwo króla opuściło w proteście dwór stanowiąc opozycję w stosunku do bandy Reventlowów, jak zwano osoby z kręgu rodzinnego nowej królowej, które teraz zdobyły eksponowane pozycje na dworze i w administracji krajowej.

Małżeństwo króla wywołało w ówczesnej Danii wielki skandal. Nie ulega jednak wątpliwości, iż oboje małżonkowie kierowali się jedynie gorącym uczuciem. Dla króla Anna Zofia była miłością życia. Może pod wpływem atmosfery jaka od początku panowała wokół związku króla z Anną Zofią, królowa stała się osobą nerwową ze skłonnościami hipochondrycznymi. W ostatnich latach swego życia męczyły ją duchowy niepokój i depresja, prawdopodobnie wywołane przekonaniem o grzesznej naturze jej związku z królem za życia królowej Ludwiki.

Wygnanie

Śmierć króla była wielkim ciosem dla Anny Zofii. W swoim testamencie król zabezpieczył jej przyszłość zapisując jej wiele posiadłości i nadając tytuł księżny Szlezwiku, ale jego syn, Chrystian VI postanowił się zemścić na macosze, której nienawidził równie mocno jak kochał matkę, upokorzoną za życia związkiem Anny Zofii z królem. Chrystian VI skonfiskował większość nadanych jej przez ojca posiadłości i wygnał ją z Kopenhagi, zakazując kiedykolwiek powrotu do stolicy. Ostatnie lata życia nieszczęsna królowa spędziła w swoim majątku Clausholm na Jutlandii cierpiąc psychicznie i fizycznie (chorowała na malarię, która ówcześnie była rozprzestrzeniona w Danii). Królowa była przekonana, iż śmierć jej wszystkich dzieci w niemowlęctwie (ocenia się, że było ich 8 lub nawet 10) była karą niebios za grzeszny związek z królem.

Anna Zofia została pochowana w katedrze w Roskilde, ale z dala od sarkofagu męża w oddzielnej kaplicy. Na grobie nie ma napisu informującego o tym, że była ona żoną Fryderyka IV.

Bibliografia

• Kay Nielsen, Ib Askholm: Danmarks kongelige familier i 1000 år, 2007, ISBN 978-87-91679-09-4
• Rikke Agnete Olsen: Kongerækken, Kopenhaga 2005, ISBN 87-595-2525-8

Zobacz też

• Dania w XVIII wieku