Anne-Marie Dupuy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anne-Marie Dupuy
Data i miejsce urodzenia

18 września 1920
Pithiviers

Data i miejsce śmierci

19 września 2008
Paryż

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, urzędniczka państwowa

Alma Mater

Uniwersytet Paryski

Stanowisko

posłanka do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1988)

Partia

Zgromadzenie na rzecz Republiki

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Krzyż Kombatanta-Ochotnika od 1939 (Francja)

Anne-Marie Dupuy, urodzona jako Anne-Marie Louise Pol Didier (ur. 18 września 1920 w Pithiviers, zm. 19 września 2008 w Paryżu[1]) – francuska polityk, prawnik i urzędniczka państwowa, od 1984 do 1988 posłanka do Parlamentu Europejskiego II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Paula Didiera i Louise z domu Lacroix. W 1942 zaangażowała się w działalność wojsk Wolnych Francuzów w Afryce Północnej jako sanitariuszka. Służyła następnie we Włoszech, Francji i Niemczech. Po wojnie ukończyła wcześniej przerwane studia z prawa prywatnego na Uniwersytecie Paryskim, następnie praktykowała w zawodzie adwokata. Później poznała Georges’a Pompidou, w 1952 została jego współpracowniczką w Banque Rothschild[1]. Od 1963 była zastępcą i następnie szefem jego gabinetu, gdy objął stanowisko premiera. Od 1969 do 1974 pracowała w kancelarii prezydenta Pompidou, od 1973 kierując jego gabinetem. W 1974 została członkiem Rady Stanu[2].

Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Zgromadzenia na rzecz Republiki, pełniła funkcję zastępcy sekretarza generalnego i skarbnika partii. Od 1982 do 1994 zasiadała w radzie departamentu Alpes-Maritimes, a w latach 1983–1989 pełniła urząd mera Cannes. Od 1987 do 1989 kierowała także klubem piłkarskim AS Cannes. W 1984 wybrana do Parlamentu Europejskiego, przystąpiła do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego. Z mandatu zrezygnowała z końcem 1988[3]. W późniejszym okresie wystąpiła z RPR, rezygnując z działalności politycznej, pracowała w krajowej komisji ds. uchodźców[2].

Była mężatką, miała troje dzieci[2]. Opublikowała także kilka książek.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczona Legią Honorową IV klasy, Orderem Narodowym Zasługi IV klasy i Krzyżem Kombatanta-Ochotnika (za lata 1939–1945)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anne-Marie Dupuy. lemonde.fr, 28 września 2008. [dostęp 2022-11-12]. (fr.).
  2. a b c d Anne-Marie Dupuy. whoiswho.fr. [dostęp 2022-11-12]. (fr.).
  3. Anne-Marie Dupuy. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-11-11].