Antagonisty insuliny
Antagonisty[a] insuliny – grupa organicznych związków chemicznych, hormonów zwierzęcych o działaniu przeciwstawnym (antagonistycznym) do insuliny. Mają one zasadniczy wpływ na metabolizm węglowodanów, lipidów oraz białek. Mechanizm tego antagonistycznego oddziaływania jest różny i zależny od głównego kierunku działania poszczególnych hormonów.
Przykładowe hormony będące antagonistami insuliny to:
oraz w mniejszym stopniu:
W przypadkach wzmożonego wytwarzania i wydzielania tych hormonów, co ma miejsce w guzach (zarówno łagodnych, jak i złośliwych) utworzonych przez komórki narządów je wytwarzających – przykładem mogą być wyspiaki trzustki – występuje najczęściej nieprawidłowa tolerancja glukozy. Jeżeli guzy zostaną usunięte dostatecznie wcześnie, zanim dojdzie do wyczerpania oraz zaniku wydzielających insulinę komórek β wysp trzustkowych, objawy choroby mogą się całkowicie cofnąć.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Taka jest poprawna forma (nie: antagoniści), gdyż termin antagonista jest tutaj rzeczownikiem nieosobowym rodzaju męskiego i w związku z tym w liczbie mnogiej przyjmuje rodzaj męskorzeczowy[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Miodek, Antagoniści, antagonisty, a może antagony [online], „Wiedza i Życie”, listopad 1996 [zarchiwizowane z adresu 2018-07-11].
- ↑ antagonisty i agonisty. [w:] Poradnia językowa [on-line]. PWN, 2011-01-20. [dostęp 2015-02-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Artur Czyżyk, January Ławecki: Encyklopedia chorego na cukrzycę. Warszawa: PWN, 1992, s. 18. ISBN 83-01-10943-2.
