Antagonisty receptorów nikotynowych
Antagoniści receptorów nikotynowych – leki antycholinergiczne działające m.in. jako ganglioplegiki.
| Mechanizm | Antagonista | Typ receptora | Zastosowanie kliniczne |
|---|---|---|---|
| Ganglioplegiki | heksametonium | typ zwojowy | brak[1] |
| mekamylamina | typ zwojowy | ||
| trimetafan | typ zwojowy | w celu obniżenia ciśnienia krwi podczas operacji (rzadko stosowany)[1] | |
| Niedepolaryzujące środki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową |
atrakurium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[1] |
| doksakurium | typ mięśniowy | ||
| miwakurium | typ mięśniowy | ||
| pankuronium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[1] | |
| tubokuraryna | typ mięśniowy | rzadko stosowany[1] | |
| wekuronium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[1] | |
| Depolaryzujące środki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową |
suksametonium | typ mięśniowy | |
| Antagonisty nikotynowe działające ośrodkowo | 18-metoksykoronarydyna | α3β4 |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f H.P. Rang, Pharmacology, Edinburgh: Churchill Livingstone, 2003, 149, ISBN 0-443-07145-4.