Antena izotropowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Antena izotropowa, antena wszechkierunkowa, promiennik izotropowy – teoretyczna antena o następujących cechach:

  • emituje sygnał równomiernie (izotropowo) we wszystkich kierunkach,
  • cały sygnał, którym zasilana jest antena, jest wysyłany bez strat i odbić,
  • ma zerowe wymiary fizyczne.

Zysk energetyczny anteny izotropowej wynosi 0 dBi. Pojęcie anteny izotropowej jest stosowane przy określaniu EIRP i jest modelem teoretycznym, gdyż antena taka w rzeczywistości nie istnieje.

Antena ta jest szczególnym przypadkiem anteny dookolnej: jej charakterystyka promieniowania jest idealnie sferyczna.

Moc wypromieniowywana przez antenę jest definiowana przez zależność:

gdzie:

– kąt charakterystyki promieniowania w płaszczyźnie poziomej,
– kąt charakterystyki promieniowania w płaszczyźnie pionowej,
– średnia gęstość promieniowania (która może być interpretowana jako gęstość promieniowania anteny izotropowej wypromieniowującej moc równą mocy badanej anteny rzeczywistej), definiowana jako
– gęstość promieniowania anteny.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Szóstka: Fale i anteny.