Anthaxia simandli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthaxia simandli
Daniele Baiocchi, 2010
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

bogatkowate

Podrodzina

Buprestinae

Plemię

Anthaxiini

Rodzaj

kwietniczek

Podrodzaj

Anthaxia s.str.

Gatunek

Anthaxia (Anthaxia) simandli

Anthaxia simandligatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Buprestinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisał w 2013 roku Daniele Baiocchi na podstawie pojedynczej samicy odłowionej w 2011 roku przez J. Simandla, na którego cześć nadano epitet gatunkowy[1]. W obrębie rodzaju kwietniczek umieszczany jest we wprowadzonej w 1917 roku przez Jana Obenbergera "Anthaxia manca species group"[2][3]palearktycznej grupie spokrewnionych gatunków, do której należą również: A. brodskyi, A. cupressi, A. hackeri, A. intermedia, A. magnifica, A. manca, A. senicula, A. ulmi[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o przysadzistym ciele długości 9,5 mm i szerokości 3,8 mm. Głowa jest czerwona z niebieskawozielonym ciemieniem i czarnymi czułkami; ma głęboko rzeźbiony i głęboko trójkątnie wykrojony na przedzie nadustek, stosunkowo duże oczy i płaskie czoło. Owłosienie czoła jest bardzo długie, zaś ciemienia silnie rozproszone i ledwo widoczne. Długie, 1,3 raza dłuższe od przedplecza czułki mają dwa początkowe człony długo i biało owłosione, człon trzeci prawie walcowaty, człony od czwartego do dziesiątego niemal trapezowate, a ostatni prawie rombowaty. Rzeźba głowy składa się z dołków. 1,6 raza szersze niż dłuższe przedplecze ma przednią krawędź lekko dwufalistą, krawędzie boczne silnie zbieżne w przedniej ⅓ i zwężające się w tylnej ⅓, a krawędź tylną prostą. Barwa przedplecza jest czerwona z niebieskawozielonym, siodłokształtnym znakiem na przedzie, a na jego rzeźbę składają się okrągławe do prawie wielokątnych komórki. Włoski na przedpleczu są rzadkie, długie i sterczące. Czarna, pięciokątna tarczka jest delikatnie mikrorzeźbiona. Szerokie, 1,9 raza dłuższe niż szersze pokrywy mają odrębnie zaokrąglone i nieregularnie piłkowane wierzchołki oraz umiarkowanie nabrzmiałe barki od których biegną ku tarczce nieregularne, poprzeczne wciski przypodstawowe. Barwa pokryw jest niebieskawozielona, a ich powierzchnia grubo rzeźbiona i z rzadka porośnięta sterczącymi włoskami. Odnóża są czarne, z nieregularną, acz niewykrojoną listewką na przednich goleniach. Spód ciała charakteryzuje się wyraźnie rozbieżnym na tylnym końcu szwem metasternalnym i dobrze widoczną, gęstą rzeźbą zapiersia[1].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Larwyksylofagami. Nie udało się stwierdzić żerowania, ale samicę odłowiono w czasie gdy badała pokładełkiem okorowane drewno wierzby, stąd jest to najpewniej ich roślina żywicielska[1].

Owad endemiczny dla Iranu, znany tylko okolic Darbandu w górach Zagros w Lorestanie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Daniele Baiocchi. The Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group in Iran, with description of a new species and a new synonymy (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 3613 (5), s. 455–481, 2013. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.3613.5.3. ISSN 1175-5334. 
  2. Svatopluk Bílý. Two new species in the Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group from China (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 965, s. 1–7, 2005. Magnolia Press. 
  3. J. Obenberger. Holoarktische Anthaxien. Beitrag zu einer Monographie der Gattung. „Archiv für Naturgrschichte”. 82(A) (4), s. 9–45, 1917.