Przejdź do zawartości

Antoaneta Stefanowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoaneta Stefanowa
Антоанета Стефанова
Ilustracja
Antoaneta Stefanowa w Bydgoszczy (2022)
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1979
Sofia

Obywatelstwo

Bułgaria

Tytuł szachowy

arcymistrz

Ranking FIDE

2467 (1 lipca 2022)[1]

Ranking krajowy FIDE

1. (wśród kobiet)[1]

Antoaneta Stefanowa, bułg. Антоанета Стефанова (ur. 19 kwietnia 1979 w Sofii[2]) – bułgarska szachistka, trenerka szachowa i polityk, mistrzyni świata w szachach w latach 2004–2006, posiadaczka tytułu arcymistrza (GM) od 2002, posłanka do Zgromadzenia Narodowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Jej szachowa kariera rozwijała się równolegle z sukcesami Weselina Topałowa, najsilniejszego bułgarskiego szachisty. Gdy w wieku dziesięciu lat wynikiem 11 punktów z 11 partii zdobyła tytuł mistrzyni świata juniorek do 12 lat, na tych samych mistrzostwach Weselin Topałow zwyciężył wśród czternastolatków. W rozgrywkach o mistrzostwo świata kobiet zadebiutowała jako szesnastolatka, zajmując 28. miejsce w turnieju międzystrefowym w Kiszyniowie[3]. Zdobywała szachowe doświadczenie, startując w silnie obsadzonych turniejach otwartych. Dużą popularność zyskała w 1998, gdy zajęła dzielone 4. miejsce w turnieju otwartym w Waikīkī na Hawajach, wyprzedzając wielu arcymistrzów i zdobywając swoją pierwszą normę na tytuł arcymistrza. Udany rok skutkował wysokim rankingiem FIDE. Z 2480 punktami stała się najsilniejszą na świecie juniorką (do 20 lat), wyprzedzając drugą na liście rankingowej Iwetę Radziewicz o 60 punktów. Ten ranking dawał jej 20. pozycję na świecie wśród juniorów obojga płci.

W 2001 wzięła udział w drugich mistrzostwach świata kobiet rozgrywanych systemem pucharowym w Moskwie, odpadła w II rundzie[4]. W tym samym roku podzieliła 1. miejsce w turnieju open w Andorze. Rok później zwyciężyła w rozgrywanych w Warnie kobiecych mistrzostwach Europy oraz na turnieju w miejscowości Surabaja. W styczniu 2004 zajęła 10. miejsce w grupie B prestiżowego turnieju arcymistrzowskiego w Wijk aan Zee, wyprzedzając mistrzynię świata Zhu Chen. W kwietniu tegoż roku zajęła 3. miejsce na mistrzostwach Europy w Dreźnie (w meczu o brązowy medal pokonała Nataliję Żukową)[5]. W rozgrywanych w Eliście na przełomie maja i czerwca mistrzostwach świata FIDE w półfinale pokonała Maię Cziburdanidze, a w meczu finałowym Jekatierinę Kowalewską, zdobywając tytuł mistrzyni świata[6]. Na kolejnych mistrzostwach w 2006 w Jekaterynburgu odpadła już w drugiej rundzie, ulegając Iwecie Radziewicz[7]. W 2007 zdobyła w Dreźnie tytuł wicemistrzyni Europy[8]. W 2008 samodzielnie zwyciężyła w najsilniejszym w dotychczasowej historii kobiecych szachów turnieju North Urals Cup w Krasnoturjinsku (średni ranking: 2522, XI kategoria FIDE)[9]. W 2011 zdobyła w Tbilisi tytuł wicemistrzyni Europy, natomiast w 2012 w Batumi – tytuł mistrzyni świata w szachach szybkich[10]. W tym samym roku w Chanty-Mansyjsku wywalczyła tytuł wicemistrzyni świata kobiet (po porażce w finale z Anną Uszeniną)[11].

Wielokrotnie reprezentowała Bułgarię w turniejach drużynowych, m.in.:

Grała w klubach szachowych Guildford Chess Club[15], Montpellier Echecs[16], ŠK Rad Belgrad[17], SK Turm Emsdetten[18], Clichy-Echecs 92[19], AWS Krasnoturjinsk[20], ŠŠ Gambit Skopje[21], Shandong Jingzhi Team[22], CE Monte-Carlo[23] i OSG Baden-Baden[24].

Najwyższy ranking w karierze osiągnęła 1 stycznia 2003: z wynikiem 2560 punktów zajmowała wówczas 2. miejsce na światowej liście FIDE (za Judit Polgár)[25].

Pozostała działalność

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia z zarządzania zasobami ludzkimi, uzyskała magisterium z finansów na uczelni ekonomicznej Stopanska akademija „Dimityr A. Cenow”. Certyfikowany trener szachowy (FIDE Trainer w 2009, FIDE Senior Trainer w 2015). Zajęła się zawodową działalnością trenerską[26].

Podjęła działalność polityczną w ramach ugrupowania Jest Taki Lud (ITN). Została kandydatką tej partii w wyborach w kwietniu 2021, w których uzyskała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego 45. kadencji[27]. Wskazana przez ITN jako kandydatka na premiera; otrzymała misję utworzenia rządu, jednak zgodnie z zapowiedzią swojego ugrupowania niezwłocznie z niej zrezygnowała[28]. W przedterminowych wyborach z lipca 2021 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję[29].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Period: July 2022: Rank Standard Rating Bulgaria Women. fide.com. [dostęp 2022-07-02].
  2. Antoaneta Stefanova, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-04-28] (ang.).
  3. World Chess Championship (Women): 1995 Kishinev Interzonal Tournament. mark-weeks.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  4. World Chess Championship (Women): 2001–02 FIDE Knockout Matches. mark-weeks.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  5. Mark Crowther: The Week in Chess 491: European Women’s Championship. theweekinchess.com, 5 kwietnia 2004. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  6. World Chess Championship (Women): 2004 FIDE Knockout Matches. mark-weeks.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  7. World Chess Championship (Women): 2006 FIDE Knockout Matches. mark-weeks.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  8. EURO 2007: Tkachiev and Kosintseva win European Championship. chessbase.com, 15 kwietnia 2007. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  9. North Urals R7: Stefanova wins, followed by Ushenina, Sebag. chessbase.com, 3 sierpnia 2008. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  10. Stefanova wins Women’s World Rapid 2012 in Batumi. chessbase.com, 3 czerwca 2011. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  11. Anna Ushenina ist Weltmeisterin. chessbase.de, 1 grudnia 2012. [dostęp 2021-04-28]. (niem.).
  12. Stefanova, Antoaneta: Men’s Chess Olympiads. OlimpBase. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  13. Stefanova, Antoaneta: Women’s Chess Olympiads. OlimpBase. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  14. Stefanova, Antoaneta: European Women’s Team Chess Championship. OlimpBase. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  15. Guildford Chess Club: History. guildfordchess.org.uk. [dostęp 2022-09-11]. (ang.).
  16. 2000 French Chess Nationale 1 – Montpellier Échecs. OlimpBase. [dostęp 2025-09-30]. (ang.).
  17. 7th European Chess Club Cup (women): Antalya 2002 – RAD Belgrade. OlimpBase. [dostęp 2025-07-10]. (ang.).
  18. Ligen: 2004/05: SK Turm Emsdetten. Deutscher Schachbund. [dostęp 2025-08-10]. (niem.).
  19. Interclubs Adultes: Top 16: Poule Haute. Fédération Française des Échecs, 2006. [dostęp 2025-01-12]. (fr.).
  20. 16th European Chess Club Cup (women): Rogaška Slatina 2011 – AVS Krasnoturinsk. OlimpBase. [dostęp 2025-07-28]. (ang.).
  21. Stefanova, Antoaneta: European Women’s Chess Club Cup. OlimpBase. [dostęp 2025-01-21]. (ang.).
  22. 2019 Chinese Chess League Division A R19-R22. chess-results.com. [dostęp 2025-08-26]. (ang.).
  23. 26th European Women’s Chess Club Cup 2022. chess-results.com. [dostęp 2025-08-26]. (ang.).
  24. Ligen: 2023/24: OSG Baden-Baden. Schachbundesliga. [dostęp 2025-01-12]. (niem.).
  25. Top lists records: Stefanova, Antoaneta. fide.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  26. Антоанета Стефанова. pp-itn.bg. [dostęp 2021-04-28]. (bułg.).
  27. Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-28]. (bułg.).
  28. Bulgaria: Slavi Trifonov’s Party Formally Returned Cabinet-Forming Mandate to President. novinite.com, 28 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).
  29. Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]