Antoni (Michalew)
| Żiwko Michalew | |
| Metropolita zachodnio- i środkowoeuropejski | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1978 |
| Metropolita zachodnio- i środkowoeuropejski | |
| Okres sprawowania |
od 2013 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
2002 |
| Diakonat |
2002 |
| Prezbiterat |
17 stycznia 2003 |
| Chirotonia biskupia |
23 marca 2008 |
| Data konsekracji |
23 marca 2008 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy |
Kalinik (Aleksandrow), Domecjan (Topuzlijew), Cyryl (Kowaczew), Grzegorz (Stefanow), Neofit (Dimitrow), Ignacy (Dimow), Galakcjon (Tabakow), Gabriel (Dinew), Mikołaj (Sewastijanow) | ||||
| |||||
Antoni, imię świeckie Żiwko Michalew (ur. 17 stycznia 1978 w Starej Zagorze) – bułgarski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego rodzina pochodzi z części Macedonii należącej obecnie do Grecji (z okolic Komotini)[1]. Ukończył seminarium duchowne świętych Cyryla i Metodego w Płowdiwie, a następnie studia teologiczne na Uniwersytecie Sofijskim. Jeszcze podczas nauki[2], wiosną 2002 wstąpił jako posłusznik do monasteru Świętych Cyryla i Metodego w Klisurze, gdzie jego duchowym opiekunem był archimandryta Sioniusz (Radew)[1]. W tym samym roku metropolita widyński Domecjan wyświęcił go na diakona. 17 stycznia 2003 przyjął święcenia kapłańskie[2].
Po ukończeniu studiów został wykładowcą seminarium duchownego w Płowdiwie. W 2006 otrzymał godność archimandryty. Od maja 2007 do marca 2008 był protosynglem metropolii płowdiwskiej. 23 marca 2008 w soborze św. Mariny w Płowdiwie został wyświęcony na biskupa konstantyńskiego, wikariusza metropolii płowdiwskiej[2]. W czerwcu 2010, zachowując dotychczasowy tytuł, został biskupem pomocniczym metropolii zachodnio- i środkowoeuropejskiej[2].
W czerwcu 2013, gdy ordynariusz tejże metropolii metropolita Symeon odszedł w stan spoczynku, Antoni został jednogłośnie wybrany przez Święty Synod Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego na jego następcę[1].