Antoni (Moskalenko)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	13 października 1985
Miejscowość	Kijów
Miejsce	Sobór św. Włodzimierza
Konsekrator	Filaret (Denysenko)
Współkonsekratorzy	Nikodem (Rusnak), Antoni (Wakaryk), Makary (Swystun), Agatangel (Sawwin), Sawa (Babyneć), Warłaam (Iljuszczenko)
Współkonsekrowani biskupi
Palladiusz (Szyman)	8 lutego 1987
Włodzimierz (Kantarian)	21 czerwca 1989
Eutymiusz (Szutak)	28 lipca 1989
Filaret (Karagodin)	11 marca 1990
Jonasz (Karpuchin)	25 października 1992
Stefan (Nieszczeret)	30 stycznia 2005
Aleksy (Hrocha)	19 sierpnia 2006
Gennadiusz (Gogolew)	10 października 2010
Sebastian (Osokin)	20 lutego 2011
Mikołaj (Subbotin)	27 września 2011

Antoni
	Władimir Moskalenko
	Arcybiskup uralski i atyrauski
Kraj działania	Kazachstan
Data i miejsce urodzenia	29 września 1940 ; Chabarowsk
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 2025 ; Uralsk
	Arcybiskup uralski i aktobski
Okres sprawowania	2012–2022
	Arcybiskup uralski i atyrauski
Okres sprawowania	2022
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia uralska
Śluby zakonne	13 kwietnia 1970
Diakonat	27 września 1969
Prezbiterat	12 października 1969
Chirotonia biskupia	13 października 1985
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni, imię świeckie Władimir Iwanowicz Moskalenko, ros. Владимир Иванович Москаленко (ur. 29 września 1940 w Chabarowsku, zm. 23 kwietnia 2025 w Uralsku^[1]) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Irkucku. 27 września 1969 w Nowosybirsku został wyświęcony na diakona, zaś 12 października 1969 – na kapłana. Służył następnie w różnych parafiach Krasnojarska i Tomska. 13 kwietnia 1970 złożył wieczyste śluby zakonne. Naukę w moskiewskim seminarium duchownym, a następnie Moskiewskiej Akademii Duchownej ukończył w 1977 w trybie zaocznym.

W 1981 został przeniesiony do eparchii chmielnickiej, gdzie służył w parafii w Dunajewcach. Od 12 października 1984 był proboszczem parafii przy soborze św. Włodzimierza w Kijowie. 13 października roku następnego w tej samej świątyni miała miejsce jego chirotonia na biskupa perejasławskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. 30 grudnia 1986 przeniesiony na katedrę czerniowiecką. 23 listopada 1990 metropolita kijowski Filaret (Denysenko) zwolnił go z obowiązków biskupa ordynariusza. Powodem tej decyzji był fakt, iż biskup Antoni nie znał języka ukraińskiego^[2]. 30 stycznia 1991 patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II skierował go do eparchii uralskiej jako jej nowego zwierzchnika (z tytułem biskupa uralskiego i gurjewskiego).

Od 25 lutego 1997 arcybiskup. 4 października 2012 r. tytuł hierarchy został zmieniony na „uralski i aktobski”, a 24 marca 2022 r. – w związku z utworzeniem eparchii aktobskiej – na „uralski i atyrauski”^[3].

W 2012 stanął na czele komisji rewizyjnej Metropolitalnego Okręgu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Republice Kazachstanu^[4]. W 2022 r. odszedł w stan spoczynku w związku z przekroczeniem 75. roku życia^[5].

Przypisy

↑ Преставился ко Господу архиепископ Антоний (Москаленко) [online], mitropolia.kz, 24 kwietnia 2025 [dostęp 2025-04-26] (ros.).
↑ Plokhy S., Sysyn F.: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronto and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 106–107. ISBN 1-895571-36-7.
↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 24 марта 2022 года → ЖУРНАЛ № 6. patriarchia.ru, 24 marca 2022. [dostęp 2022-03-27]. (ros.).
↑ Состоялось очередное заседание Синода Митрополичьего округа в Казахстане
↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 27 мая 2022 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2022-05-29] (ros.).

Bibliografia

Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego

[1] Преставился ко Господу архиепископ Антоний (Москаленко) [online], mitropolia.kz, 24 kwietnia 2025 [dostęp 2025-04-26] (ros.).

[2] Plokhy S., Sysyn F.: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronto and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 106–107. ISBN 1-895571-36-7.

[3] ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 24 марта 2022 года → ЖУРНАЛ № 6. patriarchia.ru, 24 marca 2022. [dostęp 2022-03-27]. (ros.).

[4] Состоялось очередное заседание Синода Митрополичьего округа в Казахстане

[5] ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 27 мая 2022 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2022-05-29] (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Eparchia perejasławska (Patriarchat Konstantynopolitański)	Lew Mikołaj I (1054–1072) Piotr (1072–1082) Mikołaj II (lata nieznane) Efrem (1089?–1100?) Symeon I (1104) Łazarz (1104–1117) Sylwester (1118–1123) Mikołaj III (1123) Jan (1123–1125) Marek (Makary?) (1125–1134) Marceli (1134–1135) Makary (1135–1141) Eutymiusz (1141–1155) Bazyli (1156–1168) Antoni (1168–1197) Paweł (1198–1231) Symeon II (1239) Teodor (1239–1269) Teognost (1269–1279)
Wikariat perejasławski	Zachariasz Korniłowicz (1700–1715) Cyryl Szumlański (1715–1726) Joachim (Strukow) (1727–1730) Warłaam (Lenicki) (1730–1731)
Eparchia perejasławsko-boryspolska	Arseniusz (Berło) (1733–1735, 1736–1744) Nikodem (Skrebnicki) (1745–1751) Sylwester (Iwanow) (1751–1753) Jan (Kozłowicz) (1753–1757) Gerwazy (Lincewski) (1757–1769) Hiob (Bazilewicz) (1770–1776) Hilarion (Kondratowski) (1776–1785)
Wikariat perejasławski	Wiktor (Sadkowski) (1785–1793) Dymitr (Ustimowicz) (1793–1795) Amfilochiusz (Leontowicz) (1795–1799)
Eparchia małoruska i perejasławska	Sylwester (Lebiedinski) (1799–1803)
Wikariat perejasławski	Piotr (Kiriejew) (1922–1923)
Wikariat perejasławsko-chmielnicki	Nestor (Tuhaj) (1954–1961) Bogolep (Ancuch) (1965) Teodozjusz (Dikun) (1967) Włodzimierz (Sabodan) (1968–1969) Sawa (Babyneć) (1969–1972) Warłaam (Iljuszczenko) (1972–1977) Antoni (Moskalenko) (1985–1986) Palladiusz (Szyman) (1987–1988) Jonatan (Jeleckich) (1989–1991) Alipiusz (Pohrebniak) (23–1992) Antoni (Fiałko) (1992–1993) Jan (Siopko) (1996–2000) Mitrofan (Jurczuk) (2000–2007) Aleksander (Drabynko) (2007–2018) Dionizy (Pyłypczuk) (od 2018)