Antoni Drogoszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Drogoszewski
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1902
Świnna

Przebieg służby
Lata służby

1918–1938

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Straż Graniczna II RP Straż Graniczna II RP

Jednostki

5 dywizjon artylerii konnej
Placówka Straży Granicznej I linii „Jasieniów Polny”
Placówka Straży Granicznej II linii „Kołomyja”

Stanowiska

zastępca kierownika placówki
kierownik placówki

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Brązowy Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Antoni Drogoszewski (ur. 13 czerwca 1902 w Świnnie, zm. ?) – starszy strażnik Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 czerwca 1902 miejscowości Świnna znajdującej się na terenie Rosji, w rodzinie Antoniego oraz Marii z domu Grabowska. W 1918 w Żytomierzu ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego. W tym samym roku wstąpił w szeregi III Korpusu Polskiego, którym dowodził gen. Eugeniusz de Henning-Michaelis. W Korpusie służył w artylerii konnej. Członek POW na Ukrainie w latach 1918–1919[1].

W szeregi Wojska Polskiego wstąpił w 1919, w którym przydzielono go do 2 baterii w 5 dywizjonie artylerii konnej. 5 kwietnia 1922 mając już stopień plutonowego przeniesiony został do rezerwy. Od roku 1922 do 1931 pracował w kraju w różnych przedsiębiorstwach jako prywatny urzędnik.

W grudniu 1931 został funkcjonariuszem Straży Granicznej w Przemyślu w tamtejszym Małopolskim Inspektoracie Okręgowym. a 7 grudnia 1931 został zaprzysiężony do służby w siedzibie Inspektoratu Granicznego „Kołomyja”. W okresie od 5 grudnia 1931 do 15 kwietnia 1932 odbywał służbę na terenie Placówki Straży Granicznej I linii „Jasieniów Polny”[1]. 15 kwietnia 1932 w Centralnej Szkole Straży Granicznej znajdującej się w Górze Kalwarii ukończył XVIII kurs doszkolenia dla szeregowych. Od 2 listopada 1933 do 29 listopada 1936 pełnił służbę w Placówce Straży Granicznej II linii „Kołomyja”[1]. Od 30 września 1936 do 20 lipca 1937 ponownie był w służbie wywiadowczej, w Placówce II linii „Kołomyja”. W CS SG w Rawie Ruskiej w dniu 10 lipca 1937 ukończył VI Kurs Doszkolenia, a 21 lipca został zastępcą kierownika Placówki II Linii „Kołomyja”, które to obowiązki wykonywał do 14 lutego 1938. W dniu następnym został mianowany jej kierownikiem.

Z lat 1932–1938 zachowały się listy kwalifikacyjne, w których oceniono Antoniego Drogoszewskiego bardzo dobrze. Podkomisarz R. Szabłowski sporządził w 1938 następującą charakterystykę:

”(…) Dobry wykonawca, posiada umiejętności podchodzenia do ludzi w pracy wywiadowczej i granicznej, dość dobrze wyszkolony zasługuje na awans (…).

Dalsze losy starszego strażnika Drogoszewskiego nie są znane[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kozłowski 2015 ↓, s. 69.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Kozłowski: Zapomniani obrońcy granic południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej 1922-1939 : słownik biograficzny oficerów, strażaków oraz pracowników kontraktowych straży celnej i straży granicznej. Przemyśl: Wydawnictwo Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2015, s. 69. ISBN 978-83-61329-14-5.