Antoni Heinrich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Ludwik Heinrich
Tonny
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1903
Aleksandropol

Data i miejsce śmierci

sierpień 1944
Pruszków

Zawód, zajęcie

grafik, dziennikarz, kajakarz

Antoni Ludwik Heinrich ps. Tonny (ur. 20 czerwca 1903 w Aleksandropolu (Armenia), zm. w sierpniu 1944 w Pruszkowie) – polski grafik, dziennikarz sportowy, kajakarz i konspiracyjny działacz antyhitlerowski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 czerwca 1903 w Aleksandropolu (obecnie Giumri) na Kaukazie, w rodzinie Ludwika i Florentyny z Kobzakowskich. Od 1914 był członkiem tajnego skautingu. W latach 1917–1918 działał w oddziale młodzieżowym POW. W 1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim oraz ukończył gimnazjum im. Staszica w Warszawie. Studiował na wydziale architektonicznym Politechniki i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[1].

Członek AZS Warszawa - lekkoatleta, narciarz, kajakarz, wioślarz, żeglarz, taternik i turysta kwalifikowany. Oprócz czynnego uprawiania sportów prowadził działalność społeczną na niwie ruchu sportowego. Działacz Polskiego Związku Kajakowego. Autor pionierskich publikacji z dziedziny kajakarstwa, np.: Szlaki wodne Polski. Przewodnik kajakowy (1934, 1935), Budowa kajaków (1933, 1938), czy Podręcznik kajakowca (1933). Organizator i uczestnik spływu Dniestrem i Dunajem do Morza Czarnego w lipcu 1931. Współautor Programu wychowania wodnego ZHP.

W czasie kampanii wrześniowej walczył pod Ciechanowem i w obronie Modlina (18. Pułk Artylerii Lekkiej). Podczas okupacji prowadził działalność konspiracyjną w Warszawie i Mińsku Mazowieckim (m.in. gromadził dla Delegatury Rządu na Kraj materiały dotyczące położenia Polaków na ziemiach wcielonych do III Rzeszy). 1 sierpnia 1944 aresztowany na terenie Warszawy, wywieziony do obozu w Pruszkowie i wkrótce rozstrzelany z grupą osób aresztowanych wraz z nim[2].

Od 17 listopada 1934 był mężem Marii Tryniszewskiej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 105. [dostęp 2021-07-26].
  2. Ryszard Wryk, Straty osobowe Polskiego Związku Sportowego w latach II wojny światowej 1939–1945, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 1991, s. 47, ISBN 83-232-0356-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]