Antoni Tyzenhauz (1756–1816)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Tyzenhauz
Herb
Bawół I
Rodzina

Tyzenhauzowie

Data urodzenia

1756

Data śmierci

19 lutego 1816

Ojciec

Tomasz Tyzenhauz

Żona

Zofia Tyzenhauz

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Antoni Tyzenhauz herbu Bawół[1] (ur. 1756, zm. 19 lutego 1816) – generał wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek Rady Narodowej Litewskiej w 1794 roku[2], członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu rzeczyckiego[3], chorąży wileński w latach 1777–1816[4], starosta rohaczewski, prezydent Wilna w 1792 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Poseł na sejm 1778 roku z powiatu słonimskiego[5]. Poseł województwa smoleńskiego na sejm 1780 roku[6], sędzia sejmowy[7]. Poseł na Sejm Czteroletni z województwa wileńskiego w 1790 roku[8], członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[9], komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego w 1790 roku[10], był członkiem sprzysiężenia, przygotowującego wybuch insurekcji kościuszkowskiej na Litwie[11], deputowany Wydziału Porządku Deputacji Centralnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w insurekcji kościuszkowskiej[12]. W 1794 roku był członkiem Deputacji Tajnej[13].

W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[14].

Żonaty z Zofią Tyzenhauzówną, której małżeństwo z Franciszkiem Ksawerym Chomińskim zakończyło się rozwodem.

Była kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Złota księga szlachty polskiej, r. IV Poznań 1882, s. 389, H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk mylnie przypisują Tyzenhauzom herb Bawola Głowa.
  2. Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794, w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 544.
  3. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 529.
  4. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 1, Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2004, s. 743.
  5. Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 347.
  6. Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 8.
  7. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 583.
  8. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792...., Warszawa 1791, s. 317.
  9. a b Adam Skałkowski, Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji 3 maja, w: Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej, 1930, s. 81.
  10. Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy R. 5. T. II, Warszawa 1790, s. 416.
  11. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 117.
  12. Akty powstania Kościuszki, t. III, Wrocław–Kraków 1995, s. 401.
  13. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 135.
  14. Akcesy do konfederacji warszawskiej rządu i obywatelki Wielkiego Księstwa Litewskiego, podał Euzebiusz Łopaciński, w: Ateneum Wileńskie, r. XI, Wilno 1936, s. 355.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV–XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004.
  • Złota księga szlachty polskiej, r. IV, Poznań 1882.