Antoni Wacław Betański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Wacław Betański
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1715
Praga

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1786
Brzozów

Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania

1783–1786

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

9 marca 1748

Prezbiterat

30 marca 1748

Nominacja biskupia

2 kwietnia 1781

Sakra biskupia

19 sierpnia 1781

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 sierpnia 1781

Konsekrator

Józef Tadeusz Kierski

Współkonsekratorzy

Melchior Jan Kochnowski
Michał Roman Sierakowski

Antoni Wacław Betański (ur. w 1715 w Pradze, zm. 21 stycznia 1786 w Brzozowie) – duchowny rzymskokatolicki, biskup koadiutor przemyski w latach 1781–1783, biskup diecezjalny przemyski w latach 1783–1786, rektor Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1784–1785.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Czech z pochodzenia. Od 1758 był sekretarzem Jana Klemensa Branickiego.

Dzięki wstawiennictwu Jana Klemensa Branickiego został proboszczem w Tyczynie (1770–1783), w którym na stałe osiadł w 1772. W tym też roku dzięki jego staraniom powstały przy kościele parafialnym trzy bractwa: św. Trójcy, Matki Boskiej Wniebowziętej i św. Katarzyny. Był fundatorem świątyni pw. św. Agnieszki w Goniądzu (1775). W Tyczynie miał własny dworek (istnieje do dnia dzisiejszego), opiekował się miejscową szkółką. Był osobą bardzo energiczną, dobrym organizatorem, dlatego świetnie radził sobie z zarządzaniem wszystkimi sprawami miasteczka.

2 kwietnia 1781 został mianowany biskupem koadiutorem diecezji przemyskiej i biskupem tytularnym Troas. Po śmierci biskupa diecezjalnego Józefa Tadeusza Kierskiego (16 stycznia 1783) został jego następcą.

W 1784 został pierwszym rektorem Uniwersytetu we Lwowie powstałego na miejsce Akademii Jezuickiej (ponieważ obie te uczelnie są łączone historycznie, to pierwszym historycznie rektorem uniwersytetu był ks. Wereszczaka, wybrany w 1759), funkcję rektora sprawował rok – do 1785.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Brzozowie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 100.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Franciszek Jaworski, Uniwersytet Lwowski. Wspomnienie jubileuszowe Uniwersytetowi Lwowskiemu w dwusetną pięćdziesiątą rocznicę, Nakładem Towarzystwa Miłośników Przeszłości Lwowa, 1912.
  • Antoni Wacław Betański [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-06-26] (ang.).