Antoninian
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
  |
||
| Opis fizyczny | ||
| Masa | zmienna | |
| Materiał | Ag, Ag-Cu, Cu | |
| Rant | gładki | |
Antoniniany, w rzędach od lewej: 1. Heliogabal (218-222) – srebro, 2. Decjusz (249-251) – srebro, 3. Galien (253-268) – bilon, 4. Galien – miedź, 5. Aurelian (270-275) – miedź srebrzona, 6,7 uzurpatorzy galijscy (261-273) – miedź
Antoninian (łac. antoninianus) – moneta bita w cesarstwie rzymskim, wprowadzona przez Karakallę na początku III w. jako nominał srebrny o wartości 2 denarów.
Szybko uległa zepsuciu i bita była z bilonu, a nawet z miedzi aż do panowania Dioklecjana (284-305) włącznie.
W III w. legionista otrzymywał 10-15 antoninianów dziennie. Przykładowe ceny:
- Zdrowy niewolnik – 800-1200 antoninianów
- Koń – 250 antoninianów
- Osioł – 145 antoninianów
- Prosty miecz rzymski – 60 antoninianów
- Buty – 12 antoninianów
- Wino (1 pinta) – 4 antoninianów
- półkilowy bochenek chleba – 1 antoninianus
- lampa oliwna – 1 antoninianus
- złoty pierścień – 122 antoninianów
- mała łódź rybacka – 186 antoninianów
