Antonio de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1616 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 października 1650 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
27 kwietnia 1642 |
| Kreacja kardynalska |
7 października 1647 |
Antonio de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba (ur. 24 listopada 1616 w Lucenie, zm. 7 października 1650 w Madrycie) – hiszpański kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 listopada 1616 roku w Lucenie, jako syn Enrique de Aragón-Córdoba-Cardona y Enríquez de Cabrery i Cataliny Fernández de Córdoba y Figueroy (jego bratem był Pascual de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba)[1]. Studiował na Uniwersytecie w Salamance, gdzie później pełnił funkcję rektora[1]. Był kanonikiem, a później archidiakonem w Kordobie i członkiem zakonu Alcántara[1]. 27 kwietnia 1642 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Wkrótce potem został doradcą Filipa IV i członkiem hiszpańskiej inkwizycji[1]. 7 października 1647 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 14 marca 1650 roku[1]. Nigdy nie otrzymał kościoła tytularnego, bowiem zmarł 7 października tego samego roku w Madrycie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Antonio de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-31]. (ang.).
- ↑ a b Antonio de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-31]. (ang.).