Antylopowiec koński
|
||
| Hippotragus equinus | ||
| (Desmarest, 1804) | ||
 Antylopowiec koński |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | antylopowce | |
| Rodzaj | antylopowiec | |
| Gatunek | antylopowiec koński | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | ||
 |
||
| Zasięg występowania | ||
 Antylopowiec koński - zasięg[2]. |
||
Antylopowiec koński[3] (Hippotragus equinus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych.
Wygląd[edytuj]
Wysokość w kłębie 130-150 cm, długość ciała 220-265 cm, masa ciała samców 220-250 kg, a samic 200-220 kg. Szaro płowe ubarwienie z brunatną lub czarną "maską" na pysku.
Występowanie[edytuj]
Afryka, na południe od Sahary. Żyje w buszu, gęstych zaroślach, lasach galeriowych i na sawannach, w pobliżu zbiorników wodnych. Unika całkowicie otwartych przestrzeni. Czasami można zaobserwować stado pasące się niedaleko lasu na łące, ale zdarza się to stosunkowo rzadko lub kiedy zmuszone są do wyemigrowania z dotychczasowego terytorium.
Tryb życia[edytuj]
Jest roślinożercą. Żyje pojedynczo lub parami, czasami tworzy stada do 24 sztuk. Są płochliwe, ale potrafią okazać agresję np., gdy się bronią lub w czasie godów.
Zagrożenie[edytuj]
Kategoria LC (niższego ryzyka)[4] w klasyfikacji IUCN.
Przypisy
- ↑ Hippotragus equinus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ IUCN (International Union for Conservation of Nature) 2008. Hippotragus equinus. In: IUCN 2015. The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.2. http://www.iucnredlist.org. Downloaded on 17 July 2015.
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Hippotragus equinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2009-01-16] (ang.).
Bibliografia[edytuj]
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
