Antyradar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antyradar

Antyradarurządzenie służące do informowania kierowcy o tym, że na jego drodze znajduje się radar lub fotoradar.

Urządzenie to posiada wbudowany wykrywacz fal wysyłanych przez radary oraz fotoradary w pasmach: X, K, Ka, Ku, SWKa. Nowoczesne antyradary informują również o pomiarze dokonywanym z fotoradarów ukrytych w samochodach znajdujących się przed samochodem wyposażonym w antyradar (lub przy bardziej zaawansowanych urządzeniach nawet za samochodem).

Kierowca jest informowany o tym, że zbliża się do miejsca, w którym dokonywany jest pomiar radarowy, dzięki emitowanym przez antyradar sygnałom dźwiękowym i świetlnym. Im bliżej radaru znajduje się kierowca, tym bardziej rośnie częstotliwość i intensywność sygnałów. Nowsze antyradary mają funkcję wykrywania laserowych mierników prędkości (lidarów).

W Polsce i wielu innych krajach korzystanie z tych urządzeń jest nielegalne. Prawo zabrania posiadania tego urządzenia w samochodzie w stanie gotowym do użycia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Art. 66 ust. 4 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym z 20 czerwca 1997 r: „Zabrania się wyposażania pojazdu w urządzenia informujące o działaniu sprzętu kontrolno-pomiarowego używanego przez organy kontroli ruchu drogowego lub działanie to zakłócające albo przewożenia w pojeździe takiego urządzenia w stanie wskazującym na gotowość jego użycia ...” (Dz.U. 1997 nr 98 poz. 602). Za zlekceważenie zakaz grozi nagana bądź grzywna (Kodeks wykroczeń art. 97).