Anwar Fatkullin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anwar Fatkullin
Анвар Фаткуллин
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1922
Staryj Buzdiak, Baszkiria

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1986
Łuck

Przebieg służby
Lata służby

1941–1973

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

140 gwardyjski pułk lotnictwa szturmowego 8 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowego 1 Gwardyjskiego Korpusu Lotnictwa Szturmowego 2 Armii Powietrznej

Stanowiska

zastępca dowódcy eskadry

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Anwar Asadułłowicz Fatkullin (ros. Анвар Асадуллович Фаткуллин, tat. Әнвәр Фәтхуллин, ur. 5 sierpnia 1922 we wsi Staryj Buzdiak obecnie w rejonie buzdiackim w Baszkirii, zm. 21 grudnia 1986 w Łucku) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w tatarskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 9 klas szkoły i aeroklub, w 1941 został powołany do Armii Czerwonej, w 1942 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg) i w październiku 1942 został skierowany na front wojny z Niemcami. Jako zastępca dowódcy eskadry 140 gwardyjskiego pułku lotnictwa szturmowego 8 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowego 1 Gwardyjskiego Korpusu Lotnictwa Szturmowego 2 Armii Powietrznej 1 Frontu Ukraińskiego w stopniu starszego porucznika do stycznia 1945 wykonał 148 lotów bojowych w celach zwiadowczych i w celu atakowania lotnisk, magazynów i skupisk siły żywej i techniki wroga. 13 stycznia 1945 w grupie czterech samolotów Ił-2 podczas przełamywania linii obrony wroga w rejonie wsi Tokarnia k. Kielc ostrzelał 30 wagonów kolejowych i później na stacji Chęciny zniszczył pociąg oraz trzy zniszczył lub uszkodził samochody z żołnierzami i zaopatrzeniem. Brał udział w grupie w 23 walkach powietrznych, w których strącił 8 samolotów wroga[1]. Po wojnie kontynuował służbę w lotnictwie, w 1950 ukończył wyższe kursy oficerskie, a w 1956 kursy dowódców pułków lotniczych. Dosłużył się stopnia pułkownika. W 1973 zakończył służbę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]