Selery zwyczajne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Apium graveolens)
Selery zwyczajne
Ilustracja
Selery zwyczajne, odmiana korzeniowa
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

selery

Gatunek

selery zwyczajne

Nazwa systematyczna
Apium graveolens L.
Sp.Pl.2 1753
Morfologia

Selery zwyczajne[3][4], seler zwyczajny (Apium graveolens L.[5]) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

W stanie dzikim rośnie w Europie, Azji Zachodniej i Środkowej, na Kaukazie, w Afryce[6]. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania[6]. W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam. Jest uprawiany w wielu rejonach świata, czasami przejściowo dziczejący (efemerofit).

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Osiąga wysokość do 1 m (kwitnąca).
Korzeń
Bulwiasty, spichrzowy.
Liście
Zazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste, z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach. Błyszczące.
Kwiaty
Drobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł.
Owoc
Rozłupki.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych, a także solniskach w głębi lądu. Liczba chromosomów 2n= 22[4].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Odmiany botaniczne[6][7]:

  • seler typowy (Apium graveolens L. var. graveolens) – odmiana dziko rosnąca
  • seler korzeniowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) Gaudin) – tylko w uprawie
  • seler naciowy (Apium graveolens L. var. dulce (Mill.) Pers.) – w uprawie, czasami dziczejący
  • seler liściasty (Apium graveolens L. var. secalinum (Alef.) Mansf.) – tylko w uprawie

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Wartości odżywcze[edytuj | edytuj kod]

Wartość odżywcza
Seler korzeniowy
(100 g)
Wartość energetyczna 125 kJ (30 kcal)
Białka 1,6 g
Węglowodany 7,7 g
Tłuszcze 0,3 g
Woda 89,5 g
Dane liczbowe na podstawie: [8]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[9]
Wartość odżywcza
Seler naciowy
(100 g)
Wartość energetyczna 69 kJ (16 kcal)
Białka 1,0 g
Węglowodany 3,6 g
Tłuszcze 0,2 g
Woda 94,3 g
Dane liczbowe na podstawie: [8]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
  4. a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  6. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  7. a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 512-513. ISBN 978-83-200-5311-1.
  9. a b Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).