Apokalipsa Ezdrasza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Apokalipsa Ezdrasza – jeden z wielu utworów apokryficznych związanych z postacią proroka Ezdrasza. Utwór, napisany w języku greckim, datuje się na IV wiek. Jest to najprawdopodobniej przeróbka wcześniejszego tekstu żydowskiego, jednak w zachowanym do dziś kształcie zawiera liczne elementy chrześcijańskie (jak postać Antychrysta czy wspomnienie rzezi niewiniątek)[1]. Utwór pisany jest słabym językiem, a tok narracji jest chaotyczny. Przypuszcza się, iż tekst ten był prawdopodobnie używany jako czytanie liturgiczne[1].

Treścią Apokalipsy Ezdrasza jest wędrówka proroka po zaświatach. Ezdrasz otrzymuje od Boga znaki zwiastujące koniec świata, następnie zstępuje do piekła, gdzie ogląda katusze grzeszników i spotyka Antychrysta. Stamtąd zostaje zabrany do nieba, gdzie spotyka starotestamentowych patriarchów i proroków oraz ewangelistów. W niebie Ezdrasz toczy z Bogiem spór w sprawie swojej śmierci, po czym odmawia modlitwę i umiera[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Apokryfy Nowego Testamentu. Marek Starowieyski (red.). T. III. Listy i apokalipsy chrześcijańskie. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003, s. 180-181. ISBN 83-7097-789-8.