Aram I Kesziszjan

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	22 sierpnia 1980
Konsekrator	Karekin I
Konsekrowani biskupi
Muszeg Mardirossian	22 czerwca 1997
Kegham Chaczerian	2000
Nareg Alemezjan	2002
Szahan Sarkisjan	2005
Anuszawan Tanielian	4 czerwca 2006
Papken Czarian	2006
Choren Doghramadżian	2006
Neszan Topuzjan	2006
Szahe Panosjan	2008
Krikor Cziftdżian	2012
Magar Aszkarian	26 kwietnia 2014
Sipan Keczedżian	15 kwietnia 2018
Masis Zobojan	15 kwietnia 2018
Mesrob Sarkisjan	15 kwietnia 2018
Torkom Donojan	15 kwietnia 2018

Aram I
	Aram Kesziszjan; Արամ Ա. Քեշիշեան
	Patriarcha i Katolikos Wielkiego Domu Cylicyjskiego
	; Katolikos Aram I (2010)
Kraj działania	Liban
Data i miejsce urodzenia	1947 ; Bejrut
	Zwierzchnik katolikatu cylicyjskiego
Okres sprawowania	1995-nadal
Wyznanie	chrześcijaństwo przedchalcedońskie
Kościół	Apostolski Kościół Ormiański
Prezbiterat	1968
Sakra biskupia	22 sierpnia 1980
Wybór patriarchy	1995
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aram I Kesziszjan (Keshishian, ur. 1947^[1]) – duchowny Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, od 1995 jeden z patriarchów tego Kościoła, Patriarcha-Katolikos Wielkiego Domu Cylicyjskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1947 w Bejrucie. W 1968 został wyświęcony na kapłana (żyjącego w celibacie). W 1970 uzyskał tytuł wartabed - doktora teologii Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego. W 1978, podczas studiów w Nowym Jorku, został wybrany wikariuszem ormiańskiej diecezji Bejrutu. W 1979 został wybrany prymasem Libanu. Sakrę biskupią otrzymał jednak dopiero w 1980 z rąk katolikosa Karekina^[2]. Posługa biskupa Kesziszjana w Libanie przypadła na najgorętszy okres tamtejszej wojny domowej. Jako prymas poświęcił swoje wysiłki utrzymaniu działalności kościołów, szkół wyznaniowych, organizacji społecznych i kościelnych oraz lokalnych społeczności wiernych. Popierał inicjatywy zmierzające do jedności Libanu. Biskupem Bejrutu i ormiańskim prymasem Libanu Aram Kesziszjan był do 1995, kiedy to został wybrany katolikosem-patriarchą Cylicji - drugim w hierarchii patriarchów kościoła ormiańskiego po eczmiadzyńskim patriarsze wszystkich Ormian. Synodowi, który wybrał biskupa Kesziszjana na patriarchę Cylicji, przewodniczył jego poprzednik na tym tronie – ówczesny patriarcha eczmiadzyński – Karekin I Sarkisjan.

Aram Kesziszjan studiował filozofię, teologię systematyczną i historię kościołów Bliskiego Wschodu - najpierw w ormiańskim seminarium w Antelias w Libanie, następnie w protestanckiej Bliskowschodniej Szkole Teologii w Bejrucie, na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie, w Instytucie Ekumenicznym w Bossey (Szwajcaria) i na Uniwersytecie Fordham w Nowym Jorku. Już jako biskup był przez wiele lat wykładowcą ormiańskiego seminarium duchownego i Uniwersytetu Haigaziana w Bejrucie, gdzie wykładał filologię ormiańską i teologię. Jest autorem licznych prac naukowych w językach ormiańskim, francuskim i angielskim.

W 1972 biskup Kesziszjan został naczelnym sekretarzem patriarchatu cylicyjskiego do spraw stosunków ekumenicznych. W tym charakterze reprezentował patriarchat na wielu spotkaniach ekumenicznych. Jako delegat Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego uczestniczył w ogólnych zgromadzeniach Światowej Rady Kościołów w Nairobi (1975), Vancouver (1983) i w Canberze (1991). W 1975 został wybrany do Komisji Wiary i Ustroju ŚRK, a w 1983 został członkiem stałego komitetu tej komisji. Na spotkaniu w Vancouver został wybrany do Głównego Komitetu ŚRK, a na spotkaniu w Canberze został wybrany moderatorem komitetów Głównego i Wykonawczego. Był pierwszym wiernym kościoła wschodniego i jednocześnie najmłodszą osobą pełniącą tę funkcję. Wybór z Canberry powtórzono w 1998 w Harare. Poza tym Aram Kesziszjan był jednym z założycieli Rady Kościołów Środkowego Wschodu w 1974 i członkiem jej komitetu wykonawczego. Jest również honorowym członkiem ekumenicznej fundacji kościoła katolickiego "Pro Oriente" w Wiedniu oraz wielu innych organizacji ekumenicznych. 26 stycznia 1997, podczas wizyty w Watykanie, patriarcha podpisał wspólną deklarację ekumeniczną z papieżem Janem Pawłem II.

Zobacz[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Who's who in international affairs 2003., wyd. 3rd ed, London: Europa Publications, 2002, ISBN 1-85743-156-1, OCLC 50526266 [dostęp 2020-02-07] .
↑ The Armenian Apostolic Church In Recent Times 1955 - 1995 A PATH TO THE 21st CENTURY

[1] Who's who in international affairs 2003., wyd. 3rd ed, London: Europa Publications, 2002, ISBN 1-85743-156-1, OCLC 50526266 [dostęp 2020-02-07] .

[2] The Armenian Apostolic Church In Recent Times 1955 - 1995 A PATH TO THE 21st CENTURY

[1]

[2]

Kościoły autokefaliczne	Ignacy Efrem II Karekin II Nersisjan Baselios Mar Thoma Mathews III Tawadros II Maciej I wakat
Kościoły autonomiczne	Baselios Thomas I Aram I Kesziszjan Nurhan Manugian Sahak Mashalian

Pierwsza era Sis, 267–301	Grzegorz I Oświeciciel (267–301)
Era Sivas, 1058–1062, era Tavbloor, 1062–1066	Chachig II (1058–1065)
Era Dzamendav (Zamidia), 1066–1116	Grzegorz II (1066–1105) Bazyl (1105–1113)
Era Dzovk, 1116–1149, era Qal'at ar-Rum, 1149–1293	Grzegorz III (1113–1166) Nerses IV (1166–1172 lub 1173) Grzegorz IV (1172 lub 1173–1193) Grzegorz V (1193–1194) Grzegorz VI (1194–1203) Jan VI (1203–1221) Konstantyn I (1221–1267) Jakub I (1268–1286) Konstantyn II (1286–1289) Stefan IV (1290–1293)
Druga era Sis, 1293–1930	Grzegorz VII (1293–1307) Konstantyn III (1307–1322) Konstantyn IV (1323–1326) Jakub II (1327–1341) Mechitar (1341–1355) Jakub II (1355–1359) Mesrob (1359–1372) Konstantyn V (1372–1374) Paweł I (1374–1382) Teodor II (1382–1392) Garabed (1393–1404) Jakub III (1404–1411) Grzegorz VIII (1411–1418) Paweł II (1418–1430) Konstantyn VI (1430–1439) Grzegorz IX (1439–1446) Garabed (1446–1477) Stepanos (1475–1483) Howanes I (1483–1488) Howanes II (1489–1525) Howanes III (1525–1539) Symeon I (1539–1545) Gazar (1545–1547) Toros I (1548–1553) Chachadour I (1553–1558) Chachadour II (1560–1584) Azaria I (1584–1601) Howanes IV (1601–1621) Min (1621–1632) Symeon II (1633–1648) Nerses (1648–1654) Toros II (1654–1657) Chachadour III (1657–1674) Sahak I (1674–1683) Azaria II (1683–1686) Grigor II (1686–1693) Asdwadzadour (1693–1694) Madteos (1694–1705) Howanes V (1705–1721) Grigor III (1721/2–1729) Howanes VI (1729/30–1731) Gougas (1731–1737) Michał I (1737–1758) Gabriel (1758–1770) Yeprem I (1770–1784) Toros III (1784–1796) Giragos I (1797–1822) Yeprem II (1822–1833) Michał II (1833–1855) Giragos II (1855–1866) Mecerdich (1871–1894)
Era Antelias, Liban od 1930	Sahag II (1902–1939) Bedros IV (1940) Karekin I Howsepian (1943–1952) Zareh I (1956–1963) Choren I (1963–1983) Karekin II (1977–1995) Aram I Kesziszjan (od 1995)