Argemone subfusiformis

*Argemone subfusiformis*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	jaskropodobne
Rząd	jaskrowce
Rodzina	makowate
Rodzaj	argemon
Gatunek	Argemone subfusiformis
	Nazwa systematyczna
	Argemone subfusiformis Ownbey; Brittonia 13: 97 1961
Synonimy
	Argemone mexicana var. beta Gay; Argemone mexicana var. gamma Gay; Argemone mexicana var. glauca Barnéoud ex Reiche; Argemone mexicana var. gynophora (Fedde) J.F.Macbr.; Argemone mexicana subsp. ochroleuca (Sweet) Schwarzbach; Argemone mexicana var. subinermis (Fedde) Sorarú; Argemone subfusiformis subsp. subfusiformis; Argemone subfusiformis subsp. subinermis (Fedde) G.B.Ownbey;
	Argemone mexicana var. beta Gay; Argemone mexicana var. gamma Gay; Argemone mexicana var. glauca Barnéoud ex Reiche; Argemone mexicana var. gynophora (Fedde) J.F.Macbr.; Argemone mexicana subsp. ochroleuca (Sweet) Schwarzbach; Argemone mexicana var. subinermis (Fedde) Sorarú; Argemone subfusiformis subsp. subfusiformis; Argemone subfusiformis subsp. subinermis (Fedde) G.B.Ownbey;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Argemone subfusiformis Ownbey – gatunek rośliny z rodziny makowatych (Papaveraceae Juss.). Występuje naturalnie w Ameryce Południowej^[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie naturalnie w Ameryce Południowej^[4], w takich państwach jak Chile, Argentyna, Paragwaj, Urugwaj, Brazylia, Boliwia, Peru czy Ekwador^[5]. W Chile został zaobserwowany w regionach Arica y Parinacota, Tarapacá, Antofagasta, Atakama, Coquimbo, Valparaíso, Libertador oraz w Regionie Metropolitalnym^[6]. Ponadto został naturalizowany we wschodniej Australii (w stanach Nowa Południowa Walia oraz Australia Południowa, a także na terytorium Norfolk), Indiach, Południowej Afryce oraz na wyspie Niue^[4]^[5]^[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Roślina jednoroczna lub krzewiasta bylina dorastająca do 40–150 cm wysokości. Łodyga jest pokryta kolcami^[4].
Liście: Są pierzasto-klapowane. Mierzą 12 cm długości. Blaszka liściowa jest kolczasta na brzegu^[4].
Kwiaty: Działki kielicha mają owalny kształt i dorastają do 10–14 mm długości^[4]. Płatków jest od 4 do 6, mają prawie okrągły kształt i białą lub jasnożółtą barwę, osiągają do 25 mm długości^[4]^[6].
Owoce: Torebki o kształcie od podłużnego do jajowatego, z trzema lub czterema komorami. Są pokryte kolcami. Osiągają 20–45 mm długości i 14–15 mm szerokości^[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje na wysokości do 2000 m n.p.m. Nie toleruje pokrywy śnieżnej, lecz znosi przymrozki do -3°C (typowy ranny przymrozek w środkowym Chile podczas zimy). Najlepiej rośnie w pełnym nasłonecznieniu – na równinach lub stokach z ekspozycją na północ. Rośnie na suchych lub bardzo suchych obszarach, gdzie pora sucha trwa od 6 do 12 miesięcy, a średnia suma opadów wynosi mniej niż 300 mm na rok^[6]. Kwitnie i owocuje między kwietniem a listopadem^[4].

Jest zarówno rośliną leczniczą jak i toksyczną^[6]. Badania na tym gatunku wykazały wysoką koncentrację alkaloidów, saponin oraz fitynian^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
↑ ^a ^b Argemone subfusiformis Ownbey. The Plant List. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Argemone subfusiformis. Plantes & botanique. [dostęp 2016-10-24]. (fr.).
↑ ^a ^b Search occurrences – Argemone subfusiformis G. B. Ownbey. The Global Biodiversity Information Facility (GBIF). [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Argemone subfusiformis Ownbey sbsp. subfusiformis. ChileFlora. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
↑ Argemone subfusiformis G.B.Ownbey. The Atlas of Living Australia. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
↑ F.Jimoh, A.Adedapo, A.Aliero, A.Afolayan: Polyphenolic and biological activities of leaves extracts of Argemone subfusiformis (Papaveraceae) and Urtica urens (Urticaceae). National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).

[tpl-3] Argemone subfusiformis Ownbey. The Plant List. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[peb-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Argemone subfusiformis. Plantes & botanique. [dostęp 2016-10-24]. (fr.).

[gbif-5] Search occurrences – Argemone subfusiformis G. B. Ownbey. The Global Biodiversity Information Facility (GBIF). [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[cf-6] Argemone subfusiformis Ownbey sbsp. subfusiformis. ChileFlora. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[7] Argemone subfusiformis G.B.Ownbey. The Atlas of Living Australia. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[8] F.Jimoh, A.Adedapo, A.Aliero, A.Afolayan: Polyphenolic and biological activities of leaves extracts of Argemone subfusiformis (Papaveraceae) and Urtica urens (Urticaceae). National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]