Przejdź do zawartości

Ariel Ortega

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ariel Ortega
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1974
Ledesma

Wzrost

170 cm

Pozycja

ofensywny pomocnik,
prawy napastnik,
cofnięty napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1988–1990 Atlético Ledesma
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990–1996 CA River Plate 134 (30)
1997–1998 Valencia CF 29 (9)
1998–1999 UC Sampdoria 27 (8)
1999–2000 Parma Calcio 1913 18 (3)
2000–2002 CA River Plate 56 (23)
2002 Fenerbahçe SK 14 (5)
2004–2006 CA Newell’s Old Boys 54 (11)
2006–2010 CA River Plate 82 (16)
2008–2009 Independiente Rivadavia Mendoza (wyp.) 25 (4)
2011 CA All Boys (wyp.) 11 (0)
2011–2012 Defensores de Belgrano (wyp.) 23 (4)
W sumie: 473 (113)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1995–1996  Argentyna U-23 12 (3)
1993–2010  Argentyna 87 (16)
W sumie: 99 (19)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska Olimpijskie
srebro Atlanta 1996
Puchar Konfederacji
srebro Arabia Saudyjska 1995

Arnaldo Ariel Ortega (ur. 4 marca 1974 w Libertador General San Martín) – argentyński piłkarz występujący najczęściej na pozycji ofensywnego pomocnika.

W czasie kariery przezywany el Burrito (Osiołek).

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Ortega jest wychowankiem stołecznego River Plate, w którym zadebiutował w grudniu 1991 roku, w spotkaniu przeciwko Platense. Pomocnik szybko otrzymał łatkę dużego talentu. Niski wzrost, przyśpieszenie z piłka przy nodze i świetna technika wzbudziła natychmiastowe skojarzenia z Diego Maradoną, a Ortegę szybko okrzyknięto jego następcą[1].

Po sześciu latach, owocnej gry dla River, zwieńczonej wygraną w Copa Libertadores, zawodnik przeniósł się na Stary Kontynent, zostając w styczniu 1997 roku piłkarzem hiszpańskiej Valencii FC. Po półtora roku, Argentyńczyk kolejny raz zmienił klub, przechodząc do Sampodrii Genua, jako zastępstwo odchodzącego Juana Sebastiana Verona. Rok później – po spadku zespołu do niżej ligi – Ortega został kupiony przez Parmę, z którą wywalczył Superpuchar Włoch. Tam też nie zagościł na długo i latem 2000 roku powrócił do River Plate, w ramach rekompensat za wcześniejszy transfer Hernana Crespo.

W 2002 roku piłkarz został zakupiony przez tureckie Fenerbahce za kwotę 6,5 miliona euro. W Turcji forma Ortegi odżyła, a piłkarz miał swój udział w wygranej (6-0) nad lokalnym rywalem Galatasarayem Stambuł[2]. Sielanka nie trwała długo – piłkarz spóźnił się z powrotem ze zgrupowania reprezentacji Argentyny, a sytuacja ta doprowadziła Turków do wrzenia, w efekcie czego nałożyli na Ortegę karę jedenastu milionów dolarów oraz skierowali sprawę do FIFA. Ostatecznie Sportowy Sąd Arbitrażowy zawiesił Argentyńczyka na okres czterech miesięcy, po których został wolnym zawodnikiem[3].

W 2004 roku został piłkarzem Newell’s Old Boys, gdzie grał przez dwa lata. W czerwcu 2006 po raz trzeci w karierze został piłkarzem River Plate. Mimo regularnej gry, jego pobył naznaczony zmaganiami z alkoholizmem. Z klubu był trzykrotnie wypożyczany – w 2008 rok do Indepediente, w 2011 do All Boys i Defensores de Belgrano.

W 2012 roku, piłkarz zakończył karierę[4].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1993 roku w spotkaniu przeciwko Niemcom rozegranym w Miami.

Był częścią kadry Albicelestes na Mistrzostwach Świata 1994, na turnieju zagrał w meczu z Grecją oraz w ostatnim spotkaniu 1/8 finału z Rumunią[3]. Cztery lata później na Mistrzostwach Świata we Francji był jedną z gwiazd zespołu. Argentyńczycy zostali wyeliminowani z turnieju przez Holendrów, w trakcie spotkania Ortega został wyrzucony z boiska za uderzenie głową bramkarza Edwina Van Der Sara[5]. Piłkarz znalazł się w kadrze zespołu na kolejny turniej w Korei i Japonii. W trakcie mundialu, w spotkaniu ze Szwecją, Ortega zmarnował rzut karny, po dobitce którego Hernan Crespo strzelił gola. Ostatecznie Argentyńczycy odpadli już w fazie grupowej[3].

Wraz z reprezentacją U-23 zdobył srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Atlancie. Uczestnik jednego turnieju o Copa America (1995) i Pucharu Konfederacji (1995), na którym zdobył drugie miejsce.

Swój ostatni występ w narodowych barwach rozegrał aż siedemnaście lat od debiutu. W kwietniu 2010 roku, Ortega został powołany przez selekcjonera Diego Maradonę na spotkanie z Haiti, na które powołani zostali tylko zawodnicy grający w lidze argentyńskiej[6].

Łącznie w barwach narodowych rozegrał 87 spotkań i strzelił 16 goli.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Klub Liga Puchar Kontynentalne Razem
Sezon Klub Liga Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Argentyna Liga Puchar CONMEBOL Razem
1991–92 River Plate Primera División 14 1 14 1
1992–93 27 5 5 0 32 5
1993–94 29 4 29 4
1994–95 25 7 10 1 35 8
1995–96 23 7 10 2 33 9
1996–97 16 6 16 6
Hiszpania Liga Puchar UEFA Razem
1996–97 Valencia La Liga 12 7 0 0 12 7
1997–98 20 2 3 0 23 2
Włochy Liga Puchar UEFA Razem
1998–99 UC Sampdoria Serie A 27 8 4 1 0 0 31 9
1999–00 Parma 18 3 1 0 2 0 21 0
Argentyna Liga Puchar CONMEBOL Razem
2000–01 River Plate Primera División 27 9 8 1 35 10
2001–02 29 14 6 1 35 15
Turcja Liga Puchar UEFA Razem
2002–03 Fenerbahçe Süper Lig 14 5 0 0 6 0 20 5
Argentyna Liga Puchar CONMEBOL Razem
2004–05 Newell’s Old Boys Primera División 24 5 24 5
2005–06 29 6 7 0 36 6
2006–07 River Plate 18 4 3 0 21 4
2007–08 26 4 9 2 35 6
2008–09 Independiente Primera B Nacional 25 4 25 4
2009–10 River Plate Primera División 13 2 2 0 15 2
Razem Argentyna 325 78 ? ? ? ?
Spain 32 9 3 0 0 0 35 8
Italy 45 11 5 1 2 0 52 1
Turkey 14 5 0 0 6 0 20 5
Łącznie 416 103 8 1 8 0 ? ?

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Argentyna
Rok Mecze Gole
1993 1 0
1994 10 0
1995 16 2
1996 7 3
1997 9 1
1998 13 5
1999 7 2
2000 11 3
2001 7 0
2002 4 0
2003 1 0
2004 0 0
2005 0 0
2006 0 0
2007 0 0
2008 0 0
2009 0 0
2010 1 0
Razem 87 16

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

River Plate

Parma

Newell’s Old Boys

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Argentyna U-23

Argentyna

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Drużyna roku Ameryki Południowej: 1994, 1996, 2001, 2002

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wszyscy następcy Maradony [online], Portal o piłce nożnej. Futbolu to nasza pasja!, 18 lipca 2012 [dostęp 2021-04-02] (pol.).
  2. Fenerbahçe 6 0 Galatasaray 6 Kasım 2002 Maç Özeti. [dostęp 2021-04-02].
  3. a b c Ariel Ortega: Wzloty i upadki idola Monumental [online], Portal o piłce nożnej. Futbolu to nasza pasja!, 14 października 2012 [dostęp 2021-04-02] (pol.).
  4. Ariel Ortega zakończy karierę? [online], Transfery.info, 26 kwietnia 2012 [dostęp 2021-04-02] (pol.).
  5. argentina vs netherlands gabriel ortega vs edvin van der saar world cup 98 france. [dostęp 2021-04-02].
  6. FINISHED South American Dispatch: Diego Maradona set to name Ariel Ortega for World Cup warm-up | Goal.com [online], www.goal.com [dostęp 2021-04-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]