Arkadiusz Musierowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadiusz Musierowicz
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1894
Zgierz

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1966
Warszawa

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia rolna i gleboznawstwo
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Doktorat

1926

Habilitacja

1933

Profesura

1936

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Doktor honoris causa
Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu – 1965
Nauczyciel akademicki
Uczelnia wyższa

Politechnika Lwowska

Uczelnia wyższa

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Arkadiusza i Andrzeja Musierowicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Arkadiusz Jan Musierowicz (ur. 12 stycznia 1894 w Zgierzu, zm. 24 kwietnia 1966 w Warszawie) – polski chemik rolny, gleboznawca

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 stycznia 1894 w Zgierzu, w rodzinie Jana i Zuzanny z Kuleszów. Ukończył szkołę handlową Zgromadzenia Kupców w Łodzi, a następnie wyjechał do Lwowa, gdzie w 1911 rozpoczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej przerwał naukę i w latach 1914–1921 przebywał jako urzędnik w głębi Rosji; dyplom inżyniera chemika uzyskał dopiero w 1923. W 1926 uzyskał stopień doktora nauk technicznych i został powołany na stanowisko adiunkta przy Katedrze Chemii Rolnej i Gleboznawstwa na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej. Od 1922 był asystentem, a następnie adiunktem. W 1925 ożenił się z Antoniną Czarniecką, z którą miał synów Andrzeja Musierowicza i Jerzego Musierowicza[1]. Dzięki rządowemu stypendium naukowemu w latach 1929–1930 uzupełniał wiedzę na uczelniach w Czechach, Niemczech i Szwajcarii. W 1932 został pełniącym obowiązki kierownika katedry, a rok później docentem[2]. W 1933 uzyskał habilitację na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej na podstawie pracy pt. Absorpcyjne własności torfów[3]. W grudniu 1936 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego chemii rolnej i gleboznawstwa na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej[4].

W czasie okupacji niemieckiej pracował od 1 listopada 1941 do 1 maja 1944 na Państwowych Kursach Rolniczych w Dublanach, podporządkowanych wówczas Generalnej Guberni, a od 1 lipca 1944 do 15 stycznia 1945 w Instytucie Żywienia Roślin, potem na Wydziale Gleboznawczym w Skierniewicach[3]. W latach 1945–1964 profesor SGGW, członek rzeczywisty PAN.

Za osiągnięcia w dziedzinie nauki otrzymał w 1950 zespołową Nagrodę Państwową III stopnia za mapę gleb Polski w skali 1 : 1 000 000 oraz w 1952 indywidualną Nagrodę Państwową III stopnia za badania nad rozmieszczeniem mikroelementów w glebach oraz nad dynamiką gleb. W 1965 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu[5].

Zmarł 24 kwietnia 1966 w Warszawie. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-0-29)[6].

Członkostwo[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]