Arkadiusz Burnat

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadiusz Burnat
Ilustracja
Arkadiusz Burnat podczas meczu pokazowego STS Sanok – Ciarko KH 58 Sanok (16 marca 2019)
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1973
Sanok

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca / napastnik

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

KH Dębica

Multimedia w Wikimedia Commons

Arkadiusz Maksymilian Burnat (ur. 4 maja 1973 w Sanoku) – polski hokeista, wychowanek hokejowej sekcji klubu Stali Sanok, wieloletni zawodnik sanockiego klubu, reprezentant Polski do lat 18, do lat 20. Trener hokejowy.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego brat Marcin (ur. 1977)[1][2] i syn Bartosz (ur. 1992)[3] także zostali hokeistami. W Sanoku wraz z żoną Agnieszką rozpoczął prowadzenie lokalu gastronomicznego „U Papena”[4]. Ma również córkę Beatę.

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem Stali Sanok, treningi rozpoczął w 1982 u trenera Jerzego Rożdżyńskiego[5]. Przez całą karierę był związany z macierzystym klubem z Sanoka. W wieku 16 lat rozpoczął treningi z seniorską drużyną Stali Sanok, w wieku 17 lat został jej stałym graczem. Został reprezentantem Polski do lat 18 (był kapitanem kadry) i do lat 20[6]. W trakcie gry działał w sądzie koleżeńskim przy zarządzie SKH Sanok[7]. Był kapitanem zespołów SKH i KH Sanok. Zakończył karierę zawodniczą w grudniu 2005[8].

Po oficjalnym zakończeniu kariery wyczynowej występował w drużynie sanockich oldboyów[9]. Po podjęciu pracy w Dębicy, początkowo jako grający trener występował w amatorskich rozgrywkach II ligi sezonu 2012/2013[10]. W 2014 wznowił karierę zawodniczą i został grającym trenerem drużyny UKH Dębica w sezonie I ligi 2014/2015. W UKH podjął występy na pozycji napastnika[11]. Po odejściu z Dębicy w 2019 został grającym drugim trenerem w II-ligowym zespole Infinitas KH KTH Krynica w sezonie 2019/2020[12][13]. W edycji 2020/2021 tych rozgrywek został grającym trenerem zespołu KH Dębica[14][15].

W trakcie kariery zyskał przydomki Papa[16], Papen[17].

Kariera trenerska i działacza[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu czynnej kariery zawodniczej został trenerem hokejowym. Od początku 2005 prowadził treningi drużyny żeńskiej przy KH Sano[18]. W 2007 był szkoleniowcem Młodzieżowego Klubu Hokejowego PBS Bank Sanok[19]. W sezonie 2008/2009 był kierownikiem drużyny i jednocześnie asystentem trenera Ciarko KH Sanok[20]. Został instruktorem hokeja na lodzie. Podjął funkcję trenera drużyny UKH Dębica.

W 2009 zasiadł w komisji rewizyjnej Podkarpackiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie w Sanoku[21].

W sierpniu 2015 został asystentem trenera kadry Polski do lat 18[22]. W grudniu 2021 pełnił funkcję asystenta w sztabie trenerskim reprezentacji Polski do lat 20 podczas turnieju mistrzostw świata Dywizji IB edycji 2021, gdy kadra została zdegradowana[23][24].

Osiągnięcia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe
Wyróżnienia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Józef Ząbkiewicz. Galeria hokeistów STS. „Tygodnik Sanocki”, s. 9, nr 9 (121) z 4 marca 1994. 
  2. ↑ Marcin Burnat. eurohockey.com. [dostęp 2014-09-19]. (ang.).
  3. ↑ Bartosz Burnat. eliteprospects.com. [dostęp 2014-09-19]. (ang.).
  4. ↑ Bartosz Błażewicz. Testosteron czy rewanż?. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, nr 48 (890) z 28 listopada 2008. 
  5. ↑ Marek Pomykała. Bracia na lodzie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 36 (252), s. 11, 6 września 1996. 
  6. ↑ „Tylko wybrani przez Boga potrafią jeździć na łyżwach” – rozmowa z Arkadiuszem Burnatem. ziemiadebicka.pl, 11 kwietnia 2014. [dostęp 2014-09-19].
  7. ↑ Piotr Wacławski. Walne w SKH. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (473), s. 14, 1 grudnia 2000. 
  8. ↑ Mój czas się skończył. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, nr 51/52 (736/737) z 23–30 grudnia 2005. 
  9. ↑ Oldboje z pucharem. „Tygodnik Sanocki”, s. 19, nr 17/18 (807/808) z 27 kwietnia – 4 maja 2007. 
  10. ↑ Wicemistrzostwo II ligi dla Cheeloo!. hokejdebica.pl, 31 marca 2013. [dostęp 2014-09-19].
  11. ↑ MH Automatyka Stoczniowiec 2014 Gdańsk walczy z UKH Dębica o hokejową Ekstraligę!. hokej.net, 2015-10-08. [dostęp 2015-10-08].
  12. ↑ Drugi sparing na plus. kth.i24.pl, 2019-09-14. [dostęp 2019-12-03].
  13. ↑ ŁP: II liga południowa: Oświęcim lepszy od Krynicy. hokej.net, 2019-11-12. [dostęp 2019-12-03].
  14. ↑ ŁP: II liga: Grad bramek i masa emocji. hokej.net, 2020-11-18. [dostęp 2020-11-23].
  15. ↑ wpv: II liga: Tytuł za zeszły sezon trafia do Infinitas KH KTH. hokej.net, 2021-04-11. [dostęp 2021-04-13].
  16. ↑ Jakub Górski. Pożegnanie z sezonem. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11 (540), s. 12, 15 marca 2002. 
  17. ↑ Hokej to sport dla twardzieli – rozmowa z Kamilą Gołębiewską, zawodniczką UKH Pantery Dębica. gryfmedia.pl, 14 lutego 2014. [dostęp 2014-09-19].
  18. ↑ Dziewczyny na lodzie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 10 (696), 11 marca 2005. 
  19. ↑ Co rok wyżej. „Tygodnik Sanocki”, s. 11, nr 11 (801) z 16 marca 2007. 
  20. ↑ Orły do boju!. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, nr 36 (878) z 5 września 2008. 
  21. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy: Klub Hokejowy Sanok, numer KRS 0000328217.
  22. ↑ Arkadiusz Burnat drugim trenerem Reprezentacji Polski U-18. hokejdebica.pl, 2015-08-21. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-15)].
  23. ↑ IIHF - Poland [online], iihf.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  24. ↑ https://www.iihf.com/pdf/41/ihm041200_76_14_0
  25. ↑ Marian Struś: Nagrody Miasta Sanoka. nowiny24.pl, 3 czerwca 2003. [dostęp 2015-02-28].
  26. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 436, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  27. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 544, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arkadiusz_Burnat&oldid=73575176”