Armand De Decker
|
||
![]() |
||
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1948 Ukkel |
|
Przewodniczący Senatu Belgii | ||
Okres | od 14 lipca 1999 do 20 lipca 2004 |
|
Przynależność polityczna | Ruch Reformatorski | |
Poprzednik | Frank Swaelen | |
Następca | Anne-Marie Lizin | |
Okres | od 12 lipca 2007 do 20 lipca 2010 |
|
Poprzednik | Anne-Marie Lizin | |
Następca | Danny Pieters | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Armand De Decker (ur. 8 października 1948 w Ukkel) – belgijski i waloński polityk, przewodniczący Senatu Belgii dwóch kadencji (1999–2004 oraz 2007–2010). Mąż Jacqueline Rousseaux.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1973 studia prawnicze (licencjat) na Université Libre de Bruxelles. W tym samym roku rozpoczął praktykę w zawodzie prawnika w Brukseli.
Od 1979 wchodzi w skład władz krajowych Partii Reformatorsko-Liberalnej i współtworzonego przez nią w 2002 Ruchu Reformatorskiego. W latach 1979–1981 był zastępcą sekretarza generalnego PRL, w pierwszej połowie lat 90. kierował tą partią w regionie brukselskim. W 1980 pełnił funkcję doradcy ministra obrony Charles'a Poswicka.
W latach 1981–1995 przez cztery kadencje sprawował mandat posła do federalnej Izby Reprezentantów. W 1995 po raz pierwszy uzyskał mandat senatora. Do belgijskiego Senatu był wybierany ponownie w 1999, 2003 i 2007. Od 1995 do 1999 przewodniczył radzie regionu stołecznego, następnie do 2004 był marszałkiem Senatu. W 2006 objął stanowisko burmistrza Ukkel (wcześniej w latach 1989–1995 był radnym tej miejscowości).
Od 2004 wykonywał obowiązki ministra ds. współpracy na rzecz rozwoju w drugim rządzie Guya Verhofstadta. Po wyborach w 2007 ponownie powołano go na stanowisko przewodniczącego Senatu. Brał udział w rozmowach nad utworzeniem koalicji rządowej w trakcie kryzysu politycznego 2007–2008. W 2010 odnowił mandat senatora na kolejną kadencję. W 2014 został posłem do parlamentu Regionu Stołecznego Brukseli[1].
W 2009 przyznano mu honorowy tytuł ministra stanu.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Wielka Wstęga Orderu Korony (Belgia)
- Wielka Wstęga Orderu Leopolda II (Belgia)
- Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia)
- Krzyż Wielki Orderu Dannebroga (Dania)
- Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (Finlandia)
- Krzyż Oficerski Legii Honorowej (Francja)
- Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
- Wielki Komandor Orderu Feniksa (Grecja)
- Krzyż Wielki Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
- Wielki Oficer Orderu św. Karola (Kolumbia)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Malta)
- Wielki Oficer Orderu Alawitów (Maroko)
- Wielka Wstęga Orderu Orła Azteków (Meksyk)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia)
- Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru (Peru)
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki (Węgry)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki (Włochy)
- Krzyż Oficerski Orderu Plejady (Frankofonia)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie Senatu (niderl.)
- Curriculum vitae na stronie prywatnej (fr.)
- Belgijscy ministrowie
- Odznaczeni Orderem Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Odznaczeni Orderem Narodowym Świętego Karola
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Norwegia)
- Odznaczeni Orderem Alawitów
- Odznaczeni Orderem Białej Róży Finlandii
- Odznaczeni Orderem Danebroga
- Odznaczeni Orderem Feniksa
- Odznaczeni Orderem Izabeli Katolickiej
- Odznaczeni Orderem Korony (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Leopolda II
- Odznaczeni Orderem Oranje-Nassau
- Odznaczeni Orderem Orła Azteckiego
- Odznaczeni Orderem Plejady
- Odznaczeni Orderem Słońca Peru
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Węgry)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Oficerowie Legii Honorowej
- Politycy Ruchu Reformatorskiego
- Przewodniczący Senatu (Belgia)
- Urodzeni w 1948