Armia Imperium Rosyjskiego
| |||
![]() Sztandar cesarski z lat 1856-1917 | |||
Historia | |||
Państwo | ![]() | ||
Sformowanie | 1721 | ||
Rozformowanie | 21 marca 1917 | ||
Patron | św. Jerzy Zwycięzca | ||
Tradycje | |||
Kontynuacja | Biała Armia, Armia Rosyjska | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy | Piotr I Wielki | ||
Ostatni | Mikołaj II | ||
Działania zbrojne | |||
IV wojna rosyjsko-turecka pacyfikacja konfederacji barskiej V wojna rosyjsko-turecka wojna polsko-rosyjska 1792 insurekcja kościuszkowska wojny napoleońskie VIII wojna rosyjsko-turecka tłumienie powstania listopadowego wojna krymska tłumienie powstania styczniowego X wojna rosyjsko-turecka wojna rosyjsko-japońska Rewolucja 1905 roku I wojna światowa Rewolucja lutowa 1917 | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | Cesarstwo Rosyjskie | ||
Rodzaj sił zbrojnych | lądowe | ||
Podległość | Kollegium wojenne → Ministerstwo wojenne Cesarstwa Rosyjskiego | ||
Skład | 52 dywizje piechoty 23 dywizje kawalerii 45 brygad artylerii 26 batalionów saperskich |




Armia Imperium Rosyjskiego, oficjalnie Cesarska Armia Rosyjska, ros. Русская императорская армия (transkr. russkaja imperatorskaja armija), po polsku potocznie armia carska – wojska lądowe Cesarstwa Rosyjskiego (państwa rosyjskiego w latach 1721-1917). Obok Cesarskiej Floty Rosyjskiej i Cesarskiej Floty Wojenno-Powietrznej Rosji wojska lądowe stanowiły podstawowy rodzaj sił zbrojnych Rosji.
Za twórcę nowoczesnego wojska rosyjskiego uważany jest car Piotr I Wielki. To on wprowadził do armii zwyczaje podpatrzone w krajach Europy Zachodniej. Reforma opierała się na działających w Rosji już od wielkiej smuty pułkach obcego wzoru, którymi stopniowo zastępowano nierugalarne wojska ziemskie i pułki strzeleckie. W 1699 roku wprowadzono częściowy obowiązek werbunkowy, a w 1762 zniesiono obowiązkową służbę wojskową dla szlachty rosyjskiej. W 1874 wprowadzono powszechny obowiązek wojskowy.
Szeregi armii, zależnie od okresu, zasilali nie tylko Rosjanie, ale i Niemcy bałtyccy, Niemcy nadwołżańscy, Serbowie, Kozacy, Kałmucy, Tatarzy, Baszkirzy, Polacy, Litwini, Białorusini, Ukraińcy, Żydzi i inni.
Żołnierze Cesarskiej Armii Rosyjskiej brali udział w licznych działaniach, m.in. w wojnach napoleońskich, wojnie krymskiej, wojnie rosyjsko-japońskiej i I wojnie światowej.
Spis treści
Wielkość armii i służba[1][edytuj | edytuj kod]
Na początku XIX wieku armia imperatora należała do największych w Europie. Pod bronią znajdowało się ok. 450 tys. żołnierzy, z czego 75% stanowiła piechota. Służba wojskowa w Imperium Rosyjskim trwała 25 lat, a śmiertelność żołnierzy była zatrważająca. Szacuje się, że na 17-25 tys. wcielonych do armii do końca służby dożywało ok. 200-300 poborowych. Bynajmniej nie gwarantowało to zwolnienia do domu. Wielu żołnierzy po służbie było przenoszonych do formacji rezerwowych, dzięki temu wojsko rosyjskie zachowywało pod bronią doświadczonych weteranów. Oficjalne czynniki przyznawały, że w czasach panowania Mikołaja I rocznie z powodu ciężkich warunków bytowania umierało 40 tys. żołnierzy rosyjskich. Największa śmiertelność była wśród oddziałów stacjonujących na Kaukazie. W latach trzydziestych–czterdziestych XIX wieku praktycznie żaden rosyjski żołnierz nie dożył tzw. nieograniczonego urlopu[2]. Na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku armia rosyjska liczyła 938 731 żołnierzy formacji regularnych i 245 850 nieregularnych (głównie kozackich). Obliczenia wskazują, że podczas pierwszych 25 lat panowania Mikołaja I od samych chorób zmarło 1 028 650 żołnierzy[3]. Do czasów reformy wojskowej Dmitrija Milutina w 1874 wojsko rosyjskie nie znało koszar. Niemal półtoramilionowe wojsko rozlokowane było w prymitywnych ziemiankach i lepiankach lub po kwaterach prywatnych[4]. W ramach represji w trakcie i po upadku powstania listopadowego do specjalnych batalionów tzw. kantonistów wcielono dzieci polskie[5].
W 1914 armia ta była największą armią czasu pokoju na świecie i liczyła 1 423 000 żołnierzy, przy 180 mln całkowitej liczebności ludności Imperium. Trzy tygodnie po ogłoszeniu mobilizacji, jej liczebność wzrosła do 5 338 000 osób[6].
Okręgi wojskowe[edytuj | edytuj kod]
- Petersburski Okręg Wojskowy
- Kijowski Okręg Wojskowy
- Moskiewski Okręg Wojskowy
- Warszawski Okręg Wojskowy
- Wileński Okręg Wojskowy
- Fiński Okręg Wojskowy
- Odeski Okręg Wojskowy
- Kazański Okręg Wojskowy
- Kaukaski Okręg Wojskowy
- Turkiestański Okręg Wojskowy
- Omski Okręg Wojskowy
- Irkucki Okręg Wojskowy
- Amurski Okręg Wojskowy
- Obwód Zakaspijski był okręgiem administracyjnym na prawach okręgu wojskowego
Piechota[edytuj | edytuj kod]
Dywizje piechoty[edytuj | edytuj kod]
Armia carska liczyła 52 dywizje piechoty:
- 45 dywizji armijnych
- 4 dywizje grenadierskie
- 3 dywizje gwardyjskie
Dywizja składała się z 2 brygad po 2 pułki w każdej (wyjątek stanowiła jedna dywizja armijna, w składzie której był jeden dodatkowy pułk - razem 5 pułków).
Brygady strzeleckie[edytuj | edytuj kod]
Armia carska liczyła 15 brygad strzeleckich:
- 5 brygad podstawowych strzeleckich
- 3 brygady wschodniosyberyjskie
- 2 brygady zakaukaskie
- 1 brygada fińska (finlandzka)
- 1 brygada gwardyjska
- 1 brygada kaukaska
- 1 brygada kaukaska miejscowa
- 1 brygada turkiestańska
Każda z brygad strzeleckich oraz fińska (finlandzka) składały się z 4 pułków po 2 bataliony, natomiast pozostałe brygady z 4 oddzielnych batalionów, brygada kaukaska miejscowa z drużyn.
Pułki piechoty[edytuj | edytuj kod]
Armia carska liczyła 209 pułków piechoty:
- 181 pułków armijnych
- 16 pułków grenadierskich
- 12 pułków gwardyjskich
W skład pułku wchodziły 4 bataliony po 4 kompanie w każdym z nich.
Cała piechota liczyła 945 batalionów, w pułku było około 1900 żołnierzy w czasie pokoju oraz około 4000 podczas wojny.
Rosyjscy piechurzy, schyłek XVIII wieku
Rosyjscy żołnierze z 1827
Kawaleria[edytuj | edytuj kod]
Armia carska liczyła 23 dywizje kawalerii:
- 15 dywizji armijnych (każda po jednym pułku kozackim)
- 4 dywizje kozackie
- 2 dywizje gwardyjskie, w każdej:
- 6 pułków po 4 szwadrony
- po 2 pułki kozackie
- po 1 kozackiej sotni lejb-gwardii
- 1 dywizja dodatkowa
- 1 dywizja kaukaska (w tym jeden pułk kozacki)
A także:
- eskorta cara
- 18 samodzielnych pułków kozackich
- 2 samodzielne brygady kawalerii
- 1 finlandzki dragoński pułk
- 1 nadmorski dragoński pułk
W czasie działań wojennych w pułku było około 1000 żołnierzy i 900 koni.
Artyleria[edytuj | edytuj kod]
Artyleria piesza[edytuj | edytuj kod]

- 45 brygad armijnych (jedna brygada armijna artylerii pieszej w każdej dywizji armijnej piechoty)
- 4 brygady grenadierskie
- 3 brygady gwardyjskie
- 7 strzeleckich artyleryjskich dywizjonów (po 3 baterie)
- 7 pułków haubicznych
- 2 pułki turkiestańskie
- fiński (finlandzki) artyleryjski pułk
- górski artyleryjski pułk
- 2 brygady syberyjskie
- dywizjon syberyjski
- dywizjon zabajkalski
W brygadach artylerii pieszej było 6-9 baterii, po 8 armat w każdej.
Artyleria konna[edytuj | edytuj kod]
- 23 baterie armijne
- 20 baterii kozackich
- 5 baterii gwardyjskich
- 1 bateria konna górska
Bateria miała po 6 armat. W składzie polowej artylerii były także artyleryjskie pułki.
Wojska inżynieryjne[edytuj | edytuj kod]
- 26 batalionów saperskich
- 19 armijnych batalionów saperskich
- 2 bataliony saperskie kaukaskie
- 1 batalion saperski grenadierski
- 1 batalion saperski gwardyjski
- 1 batalion saperski syberyjski
- 1 batalion saperski turkiestański
- 8 batalionów pontonowych
- 7 batalionów kolejowych
- 6 polowych parków inżynieryjnych
- 2 stałe parki inżynieryjne
- 1 szkolny park aeronautyczny
Rosyjskie wojska inżynieryjne, stacjonujące w europejskiej części Rosji oraz na Kaukazie, były zgrupowane w 7 brygad saperskich i 1 brygadę kolejową.
Działania[edytuj | edytuj kod]


- IV wojna rosyjsko-turecka (1735-1739)
- pacyfikacja konfederacji barskiej (1768-1772)
- V wojna rosyjsko-turecka (1768-1774)
- bitwa morska pod Nauplią (27 maja i 28 maja 1770)
- bitwa morska pod Czesmą (5 lipca-7 lipca 1770)
- bitwa nad Largą (18 lipca 1770)
- bitwa nad Kagułem (1 sierpnia 1770)
- bitwa morska pod Patras (6 listopada, 7 listopada i 8 listopada 1772)
- bitwa pod Kozłudżą (20 czerwca 1774)
- bitwa morska pod Kerczem (1 lipca i 20 lipca 1774)
- wojna polsko-rosyjska 1792
- insurekcja kościuszkowska (1794)
- wojny napoleońskie
- VIII wojna rosyjsko-turecka (1828-1829)
- tłumienie powstania listopadowego (1830-1831)
- wojna krymska (1853-1856)
- tłumienie powstania styczniowego (1863-1864)
- X wojna rosyjsko-turecka (1877-1878)
- wojna rosyjsko-japońska (1904-1905)
- Rewolucja 1905 roku
- I wojna światowa (1914-1917)
- Rewolucja lutowa 1917
Stopnie wojskowe[edytuj | edytuj kod]
Piechota | Artyleria | Kawaleria | Kozacy | Oznaczenie |
---|---|---|---|---|
Korpus szeregowych (Рядовой состав) | ||||
рядовой (Szeregowy) |
канонир (Kanonier) |
рядовой (Szeregowy) |
казак (Kozak) |
|
ефрейтор (Starszy szeregowy) |
бомбардир (Bombardier) |
ефрейтор (Starszy szeregowy) |
приказный (Przykaźny) |
|
Korpus podoficerów (Унтер-офицерский состав) | ||||
младший унтер-офицер (Kapral) (dosł. "Młodszy podoficer") |
младший фейерверкер (Młodszy działowy) |
младший унтер-офицер (Kapral) |
младший урядник (Młodszy podoficer) |
|
старший унтер-офицер/ (Plutonowy) (dosł. "Starszy podoficer") |
старший фейерверкер (Starszy działowy) |
старший унтер-офицер (Plutonowy) |
старший урядник (Starszy podoficer) |
|
фельдфебель (Sierżant) |
фельдфебель (Feldfebel) |
вахмистр (Wachmistrz) |
вахмистр (Wachmistrz) |
|
подпрапорщик (Podchorąży) |
подпрапорщик (Podchorąży) |
подхорунжий (Podchorąży) |
||
зауряд-прапорщик (Chorąży-kadet) |
зауряд-прапорщик (Chorąży-kadet) |
|||
Korpus oficerów liniowych (Обер-офицерский состав) | ||||
прапорщик (Chorąży) |
прапорщик (Chorąży) |
|||
подпоручик (Podporucznik) |
подпоручик (Podporucznik) |
корнет (Kornet) |
хорунжий (Chorąży) |
|
поручик (Porucznik) |
поручик (Porucznik) |
поручик (Porucznik) |
сотник (Setnik) |
|
штабс-капитан (Kapitan sztabowy) |
штабс-капитан (Kapitan sztabowy) |
штабс-ротмистр (Rotmistrz sztabowy) |
подъесаул (Podesauł) |
|
Korpus oficerów sztabowych (Штаб-офицерский состав) | ||||
капитан (Kapitan) |
капитан (Kapitan) |
ротмистр (Rotmistrz) |
есаул (Esauł) |
|
майор (Major - zniesiony 1884) |
майор (Major) |
майор (Major) |
||
подполковник (Podpułkownik) |
подполковник (Podpułkownik) |
подполковник (Podpułkownik) |
войсковой старшина (Starszyna) |
|
полковник (Pułkownik) |
полковник (Pułkownik) |
полковник (Pułkownik) |
полковник (Pułkownik) |
|
Generałowie (Генеральский состав) | ||||
генерал-майор (Generał-major) |
генерал-майор (Generał-major) |
генерал-майор (Generał-major) |
генерал-майор (Generał-major) |
|
генерал-лейтенант (Generał-lejtnant) |
генерал-лейтенант (Generał-lejtnant) |
генерал-лейтенант (Generał-lejtnant) |
генерал-лейтенант (Generał-lejtnant) |
|
генерал от инфантерии (Generał piechoty) |
генерал от артиллерии (Generał artylerii) |
генерал от кавалерии (Generał kawalerii) |
||
генерал-фельдмаршал (Feldmarszałek) |
Inne pułki[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marcin Baranowski: Bitwa pod Kaliszem 13 lutego 1813. Zabrze: 2006.
- ↑ Wiesław Caban, Losy żołnierzy powstania listopadowego wcielonych do armii carskiej, w: Przegląd Historyczny, t. XCI, z. 2, s. 245.
- ↑ W. Bruce Lincoln: Mikołaj I. Warszawa: 1988, s. 246.
- ↑ Ibidem
- ↑ Solidarność 1830, Niemcy i Polacy po Powstaniu Listopadowym, Warszawa, 2005, s. 159-161.
- ↑ Wiktor Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Raspisanije suchoputnych wojsk 1836 - 1914, Petersburg 1914.
- A. A. Kersnowski, Istorija russkoj armii, Moskwa 1994.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego
- Carskie Siły Powietrzne
- Armia Austro-Węgier
- Armia Cesarstwa Niemieckiego
- Armia Czerwona
- Gwardia Imperium Rosyjskiego
- Organizacja pułków Imperium Rosyjskiego
- Siły Zbrojne Południa Rosji
|
|
|
|
|
|