Arnold II (biskup poznański)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnold II
Kraj działania

Polska

Data śmierci

15 stycznia 1211

Biskup poznański
Okres sprawowania

1196/1201–1211

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja poznańska

pieczęć biskupa Arnolda II

Arnold (ur. ? – zm. 15 stycznia 1211) – biskup Kościoła rzymskokatolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobnie już od 1196 (data śmierci jego poprzednika) był biskupem poznańskim, jednak pierwszy raz wspominany jest na tym urzędzie dopiero w bulli papieża Innocentego III z 2 sierpnia 1201. Od 1206 Arnold II był stronnikiem księcia Władysława Laskonogiego w jego sporze z arcybiskupem gnieźnieńskim Henrykiem Kietliczem, stając na czele wrogiej reformie części duchowieństwa. Nie zwracając uwagi na interdykt, jaki nałożył na jego diecezję arcybiskup – dalej udzielał posług religijnych wyklętemu księciu. Skończyło się to rzuceniem klątwy na Arnolda, zatwierdzonej bullą papieską 10 stycznia 1207[1]. Brał udział w zjeździe książąt w Głogowie 25 grudnia 1208, gdzie zdjęto z niego kary kościelne. Wziął jeszcze udział w 1210 w zjeździe w Borzykowej. Zmarł 15 stycznia 1211[2].

Według niektórych badaczy jest identyczny z udokumentowanym w 1191 r. biskupem lubuskim i dopiero z tego biskupstwa został przeniesiony do Poznania. Hipoteza ta jest jednak niemożliwa do udowodnienia i wydaje się raczej mało prawdopodobna[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ks.Jan Korytowski: Dzieje prymasów Polski. Poznań 2005, tom II, s. 307.
  2. Wojciech Baran-Kozłowski, Arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz, Poznań 2005, s. 155.
  3. Jacek Maciejewski: Episkopat polski doby dzielnicowej, 1180-1320, Tow. Nauk. Societas Vistulana, 2003, s. 91.

Literatura uzupełniająca[edytuj | edytuj kod]