Arsenia (Siebriakowa)
| Anna Siebriakowa | |
| ihumenia | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1833 |
| Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1905 |
| Przełożona monasteru Przemienienia Pańskiego w Ust'-Miedwiedickiej | |
| Okres sprawowania |
1864–1905 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1859 |
Arsenia, imię świeckie Anna Michajłowna Siebriakowa (ur. 3 lipca 1833 w obwodzie Wojska Dońskiego, zm. 3 sierpnia 1905 w Sarowie) – rosyjska mniszka i święta prawosławna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła z rodziny zamożnego właściciela ziemskiego. Wychowywała się w duchu głęboko religijnym. W wieku szesnastu lat oznajmiła rodzicom, iż zamiast wychodzić za mąż, zamierza wstąpić do monasteru, zaś rok później została posłusznicą w monasterze Przemienienia Pańskiego w Ust'-Miedwiedickoj (ob. Sierafimowicz). W 1854 została postrzyżona w riasofor, przyjmując imię zakonne Arsenia, zaś pięć lat później złożyła wieczyste śluby mnisze, zachowując imię otrzymane przy pierwszych postrzyżynach. W monasterze wykonywała różne obowiązki, m.in. pisała ikony. W 1862 została dziekanką monasteru. Dwa lata później otrzymała godność ihumeni i została przełożoną monasteru[1].
Z inicjatywy ihumeni Arsenii przy monasterze otwarta została czteroklasowa szkoła żeńska, gdzie mniszka osobiście prowadziła lekcje geografii i historii. Również dzięki jej staraniom w kompleksie klasztornym odnowiono sobór Przemienienia Pańskiego oraz refektarz i zbudowano nową cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej oraz nowe budynki mieszkalne dla mniszek i kapelanów wspólnoty. Arsenia założyła skit św. Marii Egipcjanki w stanicy Uriupińskiej, filię monasteru. W 1874 Arsenia, naśladując św. Antoniego Pieczerskiego, zaczęła osobiście kopać pieczary, by utworzyć na terenie monasteru jeszcze jedną, podziemną świątynię. Zmarła w 1905 w monasterze w Sarowie z powodu choroby, nie dokończywszy budowy[1]. Została pochowana w macierzystym klasztorze w cerkwi św. Arseniusza, dolnej świątyni soboru Przemienienia Pańskiego[1].
Kult[edytuj | edytuj kod]
Nieformalny kult Arsenii pojawił się krótko po jej śmierci. Z postacią ihumeni związanych jest ok. 150 świadectw o uzdrowieniach, z czego 65 dotyczących wyleczenia kobiet z bezpłodności[1].
O kanonizacji ihumenii Arsenii zdecydował Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na posiedzeniu w dniu 21 października 2016, zaś uroczystość kanonizacji odbyła się 13 listopada 2016 w monasterze, z którym związana była święta, pod przewodnictwem metropolity wołgogradzkiego i kamyszyńskiego Germana, z udziałem arcybiskupa elisteńskiego i kałmuckiego Justyniana, biskupów bałaszowskiego i rtiszczewskiego Tarazjusza, uriupińskiego i nowoannińskiego Elizeusza, kałaczowskiego i pałłasowskiego Jana oraz borisoglebskiego i buturlinowskiego Sergiusza, a ponadto duchownych rosyjskich, ukraińskich, gruzińskich i greckich. Wspomnienie liturgiczne Arsenii wypada w dniu jej śmierci[1].